Autostrada wodna na Wiśle. Polska przystąpi wkrótce do konwencji AGN

Wniosek o ratyfikację konwencji AGN przekazano Ministerstwu Spraw Zagranicznych, co umożliwi kontynuowanie jego procedowania zgodnie ustawą z 2000 roku o umowach międzynarodowych. Przystąpienie naszego kraju do tej konwencji powinno nastąpić pod koniec bieżącego roku.

Konwencja AGN ustaliła sieć europejskiego systemu dróg wodnych, oznaczonych literą „E”, w ramach transeuropejskiej sieci transportowej.

Wskazuje ona również na priorytetowe inwestycyjne, które przy uwzględnieniu wymagań nowoczesnych technologii przewozów drogami wodnymi, doprowadzić mają do likwidacji na nich tzw. wąskich gardeł. Istotna jest eliminacja odcinków szlaków nie odpowiadających zalecanym parametrom lub odpowiadających im, ale wymagającym zmodernizowania. Likwidowane mają być też brakujące ogniwa dróg poprzez budowanie nowych odcinków, stanowiących element przyszłej sieci dróg wodnych o międzynarodowym znaczeniu.

Resort gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej przygotował już projekt „Strategii rozwoju śródlądowych dróg wodnych w Polsce do roku 2020, z perspektywą do 2030 roku”. Jej cel stanowi dostosowanie zaniedbanych szlaków żeglownych przede wszystkim na Odrze i Wiśle do międzynarodowych wymogów dla IV klasy. Oznacza to uzyskanie przez nasze główne drogi wodne głębokości tranzytowej nie mniejszej niż 2,5 m. Tylko uwzględnienie takich parametrów tras żeglugowych pozwoli Polsce na sięgniecie po fundusze Unii Europejskiej, przeznaczone na tworzenie TEN-T (Transeuropejskich Korytarzy Transportowych). Zwłaszcza, że wszystkie istniejące i planowane zachodnioeuropejskie, rentowne w eksploatacji drogi wodne, mają klasy żeglowności IV lub Vb. Dotyczy to kanałów Odra-Szprewa i Odra-Hawela oraz szlaku Dunaj-Odra-Łaba.

W międzynarodowej sieci dróg wodnych, ujętych w konwencji ANG, znajdują się trzy odcinki europejskich szlaków śródlądowych, które przebiegają przez obszar naszego kraju. Są to drogi E-30, łącząca Morze Bałtyckie z Dunajem w Bratysławie, obejmując na terenie Polski rzekę Odrę, od Świnoujścia do granicy z Czechami oraz E-40, wiążąca Morze Bałtyckie z Morzem Czarnym, trasą prowadzącą z Gdańska najpierw Wisłą, Narwią i Bugiem do Brześcia, a potem - Dnieprem, w rejon Czarnobyla i dalej przez Kijów, Nową Kachowkę do Chersonia.

Trzecia droga E-70, wiedzie z Holandii do Rosji i na Litwę. Na terenie Polski przebiega ona Odrą, od ujścia kanału Odra-Hawela do ujścia Warty w Kostrzynie, drogą wodną Wisła-Odra i od Bydgoszczy, Dolną Wisłą i Przekopem Wisły na Szkarpawę, uchodząca do ujścia Nogatu do Zalewu Wiślanego.

Priorytety strategii rozwoju żeglugi śródlądowej resortu gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej stanowią udrożnienie Dolnej Wisły oraz Odrzańskiej Drogi Wodnej (fragmentu szlaku E-30), mającej osiągnąć międzynarodową klasę IV, jako odcinek europejskiej sieci dróg wodnych. Przewidywane są też przywrócenie żeglowności połączeniom Odra-Wisła-Zalew Wiślany i Warszawa-Brześć, poprzez rozbudowę dróg wodnych E-70 i E-40. Szacunkowe koszty budowy i modernizacji najważniejszych polskich dróg wodnych o znaczeniu międzynarodowym, w zależności od przyjętych koncepcji oraz wariantów wykonania, wynoszą ponad 31,5 mld zł w przypadku Dolnego Odcinka Wisły, od Warszawy do Gdańska i 8,1- 25,5 mld zł - szlaku Warszawa-Brześć.

Inwestowanie w drogi wodne ma służyć nie tylko żegludze, ale również całej gospodarce. Chodzi tu o przeciwdziałanie powodziom oraz zaspakajanie potrzeb przemysłu, energetyki, gospodarki komunalnej, rolnictwa i leśnictwa. Stopnie wodne mogą być wykorzystywane przez hydroelektrownie i jako przeprawy drogowe. Rośnie także znacznie sportowo-rekreacyjne i turystyczne wód śródlądowych. Na razie jednak polskie drogi wodne, z wyjątkiem krótkich odcinków na dolnej Odrze oraz Dolnej Wiśle, Przekopie Wisły i Martwej Wiśle, nie spełniają nawet minimalnych parametrów przewidzianych przez międzynarodowe przepisy żeglugowe.

Kliknij i sprawdź szczegóły akcji!

[email protected]