O pracy na poczcie marzyła od dziecka

Jak długo pracuje Pani na poczcie?Na poczcie pracuję od 1984 roku. Moją pracę rozpoczęłam od razu po skończeniu szkoły średniej. Znacznie wcześniej ją sobie jednak upatrzyłam. Jako mała dziewczynka, bardzo lubiłam pisać listy. Postanowiłam wtedy, że gdy dorosnę, będę pracować na poczcie. Słowa dotrzymałam. Mija trzydzieści lat, a ja nadal bardzo cieszę się z tej decyzji.

Co w swojej pracy lubi Pani najbardziej?Lubię kontakt z klientami. Lubię z nimi rozmawiać, proponować im różne rozwiązania. Największą radością jest dla mnie, kiedy wychodzą z poczty uśmiechnięci, zadowoleni. Cieszę się, gdy mogę służyć im radą i pomocą. Zdarzała się, że niektórzy wracają do mnie, by mi podziękować.

A czego nie lubi Pani w pracy?Mamy kontakt z różnymi klientami. Najbardziej nie lubię tych, którzy przychodzą wrogo nastawieni. Moja w tym jednak głowa, żeby tak zrobić, żeby mimo złego nastawienie, wychodzili od nas zadowoleni i uśmiechnięci. Cieszę się, ponieważ często mi się to udaje. Jeżdżę na kursy psychologiczne, które bardzo mi w tym pomagają.

Jak Pani myśli, kto głównie na Panią głosuje?Mam bardzo wiele stałych klientów. Myślę, że moje głosy to głównie ich zasługa. Informuję ich regularnie o moim udziale w plebiscycie, a oni bardzo sympatycznie na to reagują. Wielu od razu wyciąga telefon i wysyła SMS-a. Widzę, że mnie lubią i że mogę na nich liczyć. Za wszystkie głosy serdecznie im dziękuję.

Jaka była najbardziej nietypowa przesyłka, jaką Pani przyjmowała lub nadawała?Aż takie bardzo nietypowe nie zdarzyły mi się. Zdarzają się za to gołębie i wielkogabarytowe części samochodowe.

Jak spędza Pani wolny czas po pracy?Bardzo lubię długie spacery z moim pieskiem. Lubię też obejrzeć sobie dobry film. Z przyjemnością oglądam komedie oraz filmy dokumentalne i popularno-naukowe, szczególnie te o kosmosie.