Trema jest potrzebna aktorowi - wywiad z Alanem Wittbrodtem

Gdzie się uczyłeś śpiewać?
Moja przygoda rozpoczęła się w wakacje, kiedy mama zapisała mnie wraz z siostrą na zajęcia wokalne. Bardzo mi się spodobały i postanowiłem kontynuować naukę. Kształcę się u Mariana Walentynowicza w Młodzieżowym Domu Kultury w Gdyni. To on rozbudził moją ciekawość muzyczną i pomógł mi się przygotować do castingu. Wszystko zawdzięczam jego naukom.
W jaki sposób Ci pomógł?
Zrobił z mojego występu istną perełkę. Ćwiczył ze mną, dobrał mi charakteryzację oraz dał kilka wskazówek, jak się ruszać podczas śpiewania. Wykonałem "Gdybym był bogaty" z musicalu "Skrzypek na dachu". Wybrałem tę piosenkę, bo akurat wtedy miałem mutację, a ona najlepiej pasuje do basowych rejestrów. Nigdy nie widziałem "Skrzypka" na żywo, nie miałem pojęcia, że jeden z jurorów grał kiedyś rolę Tewjego. Dowiedziałem się dopiero po występie.
Denerwowałeś się?
Oczywiście, jakaś trema musi być. Mnie zawsze motywuje do lepszego działania. Aktorowi lub wokaliście jest ona bardzo potrzebna. Trzeba tylko umieć sobie z nią poradzić, co dla niektórych nie jest takie łatwe.
Masz swój sposób na radzenie sobie z tremą?
Zawsze robię ćwiczenia jak na wychowaniu fizycznym, rozciągam się, zaczynając od ramion. Potem rozbudzam głos poprzez długotrwałe mruczenie do siebie.
Czy masz osobę, która jest dla Ciebie wzorem?
Moim pierwszym idolem był Rowan Atkinson, znam wszystkie odcinki "Jasia Fasoli". Wśród śpiewaków lubię najbardziej Kazika Staszewskiego i Franka Sinatrę. Mój gust muzyczny jest zróżnicowany, nie chcę się ograniczać do kilku gatunków muzyki. Dlatego mógłbym wymienić wielu wykonawców, których słucham.
Interesujesz się aktorstwem?
To jest moje hobby. Chociaż przyznam, że muszę jeszcze trochę nad nim popracować. Nie potrafię ukrywać emocji - jeżeli jestem zdenerwowany, od razu to po mnie widać. Muszę nauczyć się to opanowywać. Wierzę, że to kwestia czasu. Jak to mówią, "jestem zdolny, ale leniwy".