Prezydent o pojednaniu, prezes o karze [FELIETON]

To coś nowego w ustach prezydenta, choć… Nieco wcześniej w wywiadzie, którego udzielił „Rzeczpospolitej”, uznał za swój błąd parafrazę słów pieśni kościelnej w otwockim przemówieniu: „Ojczyznę dojną racz nam wrócić Panie”. Skrytykowałam to w felietonie, co nie spodobało się jednemu z czytelników. Ocenił mój tekst jako obraźliwy, a list z protestem przesłał m.in. do Pałacu Prezydenckiego. Nie sądzę, by mój felieton spowodował refleksję Głowy Państwa, ale może się do niej w jakiś sposób przyczynił.

Koncyliacyjne przemówienie prezydenta na Krakowskim Przedmieściu kilka godzin później unieważnił prezes Kaczyński. „Polacy wielokrotnie mylili się, gdy przebaczali zbyt łatwo. Przebaczenie jest potrzebne, ale po przyznaniu się do winy i wymierzeniu kary.” Prezes dał wyraźnie do zrozumienia, kogo tą winą obarcza i mówił o moralnym napiętnowaniu, „bo tragedia smoleńska nie była przypadkiem. Chłopcy bawili się zapałkami i podpalili dom. Tak było”.

Jaka powinna być kara, precyzowali inni. Najdalej poszła Ewa Stankiewicz z TV Republika: - Tu powinna być zastosowana najsurowsza z możliwych kar, być może nawet specjalnie na tę okoliczność przywrócona w polskim prawie, dlatego że to jest taka zdrada interesów narodowych, z jaką nie mieliśmy do czynienia - jeśli chodzi o skalę - od czasów Targowicy.

Szukałam odżegnujących się od tej bredni wypowiedzi polityków PiS, zwłaszcza prezesa Kaczyńskiego. Na próżno. „Zemsta, zemsta na wroga, z Bogiem, a choćby i mimo Boga”. Zemsta za to, że Tusk odebrał swego czasu Jarosławowi Kaczyńskiemu władzę, choć nie powinien. Pod Smoleńskiem zdarzyła się katastrofa lotnicza. Wyjaśniły to dwie państwowe komisje. Tak było.