Nie jedna szkoda, a wiele

Niby wszystko jest w porządku - sędzia, który sprzeniewierzył się zasadzie niezawisłości kierowanej przez siebie instytucji, odchodzi w niesławie. Pozostaje jednak kilka wątpliwości. Po pierwsze, tak zwana prowokacja dziennikarska, której padł on ofiarą, choć firmowana przez jedną z redakcji, dokonana została nie przez dziennikarza, ale blagiera wcześniej już skazanego za oszustwo.

Po drugie, jej mechanizm przypominał umizgi agenta Tomka do posłanki Sawickiej - czyli działanie na zasadzie: nic na delikwenta nie mamy, ale rzucamy przynętę, może rybka złapie się na haczyk. Po trzecie i najważniejsze wreszcie, szkoda, że decyzja członków KRS podjęta została bez zapoznania się z faktycznym zapisem rozmów Milewskiego z rzekomym asystentem min. Arabskiego. Bo to, co krążyło w mediach, to w istocie słuchowisko radiowe, a nie dokument.

W amerykańskim systemie prawnym, który dzięki Hollywood większość Polaków zna lepiej od rodzimego, istnieje możliwość, że sędzia w trakcie rozprawy zwraca się do przysięgłych: Proszę przy podejmowaniu wyroku nie uwzględniać tego dowodu, bowiem uzyskany został w sposób niezgodny z prawem.

Środowe posiedzenie KRS było, niestety, utajnione, więc nie znamy argumentów, które przeważyły. Szkoda byłoby, gdyby okazało się, że naprawa sądownictwa odbywa się na skróty.