Rysim pazurem. Puchatek i polityka

Zmęczona i znudzona naszą wielomiesięczną kampanią wyborczą, ożywiłam się jednak na finiszu, czytając na stronie internetowej „Dziennika Bałtyckiego” tekst o tym, jak maluchy z przedszkola Puchatek w Kościerzynie oceniają polityków, politykę oraz same wybory.

Otóż poseł widziany oczami przedszkolaków to pan, który ma krawat i garnitur. To ktoś, kto na pewno ogląda mecze w telewizji, chociaż sam nie umie grać w piłkę. Zdaniem jednego z maluchów, poseł prawie nigdy nie kłamie, tylko czasami. A na pytanie, czy kobieta może być posłem, pada odpowiedź, że może, ale musi się ładnie ubrać. Najlepiej w czerwoną sukienkę, jak zauważa rezolutnie jakiś przyszły spec od PR.

Według najmłodszych, posłowie dużo zarabiają. Mogą sobie za to kupić mnóstwo drogich rzeczy, na przykład... sprzęt do łowienia ryb. Żeby być posłem, trzeba skończyć jakąś szkołę, mieć samochód i garnitur.

Jak dzieci widzą pracę posła? Poseł tylko siedzi i się kłóci. Potem jedzie do fryzjera i na zakupy. Za to kłócenie się może sobie kupić mały dom, kota i psa. I wreszcie jeden z maluchów, odpowiadając na pytanie o wybory, nie ma wątpliwości, że wybory są wtedy, gdy się głosuje na byle kogo.

Czytając to, najpierw się ubawiłam, a potem zamyśliłam. Bo ich dziecięce spojrzenie trafione jest często w punkt. Niby tylko zajmuje ich piaskownica z wiaderkiem i łopatką, niby tylko rozmawiają z misiem i laleczką, a jednak swój rozumek niczym Puchatek mają.

Jestem więc spokojna o najmłodsze pokolenie, bo ono już trzeźwo rozumuje. Czego się nie da powiedzieć o wielu dorosłych.