Dave Douglas, czyli przeciwieństwo Stańki

Na festiwalu w gdańskim klubie Żak ambitny jazz i muzyka eksperymantalna przyjęły się na tyle, że zasłużyły na wyodrębnienie jako Avant Days. Tych dni w bieżącym roku było trzy, od minionego piątku do niedzieli, w czasie których można było usłyszeć i zobaczyć aż pięć składów - cztery krajowe i jeden z USA, czyli najbardziej oczekiwany zespoł Dave Douglas 3. Tylko Amerykanie zagrali jazz, pozostałe propozycje, intrygujące bez wyjątku, miały więcej wspólnego z muzyką poważną i eksperymentalną.

Ze strony polskiej były więc liryczne Małe Instrumenty, furiacki Kostas New Progrram, eksperymentalne Kwartludium oraz Jacaszek, poszukujący swojego miejsca na pograniczu muzyki elektronicznej i klasycznej kameralistyki. Miło zauważyć, że grupa muzyków - bracia Paweł i Piotr Nowiccy z Kwartludium i Jacaszek - wywodziła się ze środowiska gdańskiego. Mimo klasy polskiej oferty Amerykanie byli poza konkurencją i równocześnie najdalej od powszechnie pojmowanej jazzowej awangardy.

Muzyka Dave Douglas była nowatorska, poszukująca, oryginalna, a z drugiej strony - przystępna i głęboko zakorzeniona w tradycji. Jeden z najwybitniejszych współczesnych trębaczy dobrał sobie doskonałych współpracowników: Marka Feldmana, skrzypka jazzowego, który nie stroni od występów w składach symfonicznych ani od grania country, oraz kontrabasistę Scotta Coleya, muzyka wiernego jazzowi. Z nimi zrealizował projekt bliski istocie jazzu, który narodził się przecież z muzykowania w przypadkowych składach instrumentalnych.

Trębacz, skrzypek i basista stworzyli trio niebędące jednym organizmem, ale zbiorem trzech wielkich indywidualności. Tym samym Dave Douglas objawił się jako trębacz tworzący na biegunie w stosunku do Tomasza Stańki - Amerykanin z każdym swoim zespołem uprawia inny styl muzyczny, a współpracownicy nie są dla niego tłem.