Obchodzimy Światowy Dzień Kota. Z tej okazji odkrywamy tajemnice kociego ciała i emocji, ich miejsce w kulturze oraz słynnych wielbicieli

Nawet jeśli nie mamy kota w domu, możemy korzystać z jego dobroczynnego wpływu na człowieka. Badanie Jessiki Gall Myrick z Uniwersytetu Stanowego Pensylwania na temat oglądania kotów i wpływie filmów z nimi na człowieka, krąży w sieci od lat. Wzięło w nim udział prawie 7000 osób. Spośród uczestników badania około 36 procent określiło siebie jako „kociarzy”, a około 60 procent stwierdziło, że lubi zarówno koty, jak i psy. Uczestnicy informowali, że po obejrzeniu mediów internetowych poświęconych kotom były bardziej energiczne, pozytywniej nastawione i czuły mniej niepokoju, smutku czy irytacji. Przyjemność, jaką badani czerpali z oglądania filmów o kotach, przewyższyła poczucie winy z powodu zwlekania z odłożonymi przez oglądanie zajęciami. Około 25 procent obejrzanych filmów o kotach to filmy, których szukali. Reszta to te, na które się natknęli przypadkiem. Hipnoza? Nie, ale na pewno koty mają na nas duży wpływ. Co o nim wiemy?

Nasze domowe mruczki należą do dużej rodziny kotowatych, zaliczanej do rzędu drapieżnych. Spośród innych drapieżników kotowate wyróżniają się doskonałymi zmysłami, ostrymi i chowanymi pazurami, zwinnością, oraz niezwykłą elegancją w ruchach i pięknym futrem. Chociaż szacuje się, że koty i ludzie żyją wspólnie od ponad 6500 lat, to wciąż wielu ludziom trudno przewidzieć zachowanie kota i go zrozumieć. Behawioryści i właściciele, którzy na co dzień spędzają z nimi czas, nie mają jednak wątpliwości: język kota to złożony system mimiki, postawy i ułożenia ciała, zachowania oraz różnorodnych dźwięków. Dzięki nim zwierzę jest w stanie wyrazić swoje emocje i wpływać na zachowanie innych przedstawicieli swojego gatunku. Te same sygnały mogą też pomóc właścicielom porozumiewać się ze swoim pupilem. Trzeba jednak kota słuchać, obserwować i przede wszystkim, nie lekceważyć wiadomości, które nam przesyła.

Tych wiadomości jest sporo. Masz kota? Spójrz na niego uszy. Zrelaksowany zwierzak ustawia małżowiny do przodu i lekko na boki. Dzięki temu nawet odpoczywając, dobrze słyszy otaczające go dźwięki. Uszy skierowane ku przodowi, w kierunku patrzenia, oznaczają czujność lub zainteresowanie jakimś obiektem. W postawie grożenia u bojowo nastawionego kota uszy małżowiny są skierowane ku tyłowi głowy, tak że z przodu widać ich tylną stronę. W postawie obronnej natomiast uszy przylegają płasko do głowy.

Kocie oczy też potrafią wyrazić wiele emocji. Szeroko otwarte - strach lub duże zaciekawienie, przymrużone - relaks. Silne emocje mogą wyrażać się również w szerokim rozwarciu źrenic. Oczy intensywnie wpatrzone we właściciela mogą te też wymuszać jego zachowanie. Czasami to syndrom „pustej miseczki”. Mrużenie oczu to koci odpowiednik uśmiechu. Okazuje się, że odwrotna sytuacja - mrużenie oczu przez człowieka do kota - czyni go dla kota bardziej atrakcyjnym. To pozytywna komunikacja między kotami i ludźmi.

Są też symptomy, które nikomu nie umkną. Szeroko otwarte oczy, rozszerzone lub zwężone źrenice, uszy położone „po sobie”, wygięty w pałąk lub prosty grzbiet, pokazywanie zębów, syczenie, prychanie, fukanie, pomruki, a także głośne miauczenie przechodzące w gardłowe warczenie. I poprzedzające bezpośredni atak: szarpanie i gryzienie, bicie łapami - agresywny kot może łapać i szarpać swojego opiekuna lub inne zwierzęta. Podłoże może mieć zła kondycja zdrowotna, ból czy obawa przed innym zwierzęciem, człowiekiem czy sytuacją.

Moja domowa trikolorka, temperamentna, ale czuła kocica, podczas każdej wizyty u weterynarza zamienia się we wściekłą, warczącą i walczącą furię. W ruch idą pazury, zęby, wachlarz przerażających dźwięków. Pięciokilogramowego kota trudno okiełznać nawet w trzy osoby. A wszystko to ze strachu.

Wśród setek powodów, dla których kot nie mógłby prowadzić auta w dużym mieście, jest fakt, że koty nie dostrzegają koloru czerwonego. Kiepsko radzą sobie też z zielonym. Ich świat jest więc głównie niebieski, szary i żółty. Za to prześcigają ludzi w szerokości pola widzenia. Podczas gdy oko ludzkie ma pole widzenia równe 180 stopni, u kotów zakres ten jest nieco większy, bo przyjmuje wartość 200 stopni. Czyli kot widzi to, człowiek kątem oka nie dostrzeże. To szczególnie przydatne dla dzikich kotów, ale i domowym pupilom się przydaje. Np. gdy chcemy kota schować do transportera przed wizytą u weterynarza lub skradamy się, by przyciąć mu pazurki.

Znamy też odpowiedź na pytanie, jakim cudem nawet futrzaste grubasy potrafią się wcisnąć w domowe zakamarki. Otóż koty nie mają obojczyka. Jeśli tylko zmieści się głowa - to zmieści się całe ciało. W ciele kota znajduje się 230 kości, czyli o 24 więcej niż u człowieka. 10 procent z nich jest ulokowanych w samym tylko ogonie (dlatego jest on tak elastyczny i często się porusza). Z kolei grzbiet kota jest tak giętki ze względu na to, że składa się z 53 luźno połączonych ze sobą kręgów.

Niezwykłe u kota są też wibrysy, czyli jego wąsy. Nie tylko są grubsze i dłuższe od normalnych włosów, ale mają też specyficzną budowę. Pojedynczy wibrys składa się z cebulki i samego włosa, zakotwiczonego w mieszku włosowym, który otoczony jest osłonką z naskórka i umiejscowiony blisko zatoki krwionośnej. To ona sprawia, że włosy dotykowe kotów są tak wyjątkowe, ponieważ w jej ścianach obecne są odsłonięte zakończenia nerwowe, co umożliwia im odbieranie bodźców dotykowych i przekazywanie ich do ośrodkowego układu nerwowego.

Wąsy porastają różne części głowy kota, takie jak pysk czy przestrzeń nad oczami. Odbieranie i przekazywanie bodźców w wibrysach to bardzo wyrafinowany proces, służący orientacji przestrzennej. To między innymi dzięki nim tak sprawnie poruszają się nocą.

Wiemy już co nieco o kotach, ale to dopiero początek. Zachęcamy was do własnych poszukiwań i stałych obserwacji swoich pupili. W końcu koty to fascynujące zwierzęta. Nic dziwnego, że bez umiaru oglądamy je w internecie. Wiemy już, że to wpływa pozytywnie na nasze samopoczucie. Koty obecne są też w kulturze i popkulturze. Uwielbiał je na przykład Freddie Mercury.
Wokalista zespołu Queen miał kilka kotów, uwzględnił je nawet w testamencie. Ulubiona kotka Freddiego Mercury’ego miała na imię Delilah. Adoptował ją w 1987 roku. Wierna kotka była z nim do końca, bo do ostatniego dnia jego życia. Piosenkarz oddał jej swoisty hołd w utworze nazwanym od jej imienia „Delilah”, który znalazł się na albumie „Innuendo”.
Z kolei dom na Florydzie zostawił swoim sześciopalczastym kotom (było ich około 40) Ernest Hemingway. Siedem lat po śmierci pisarza, w jego domu utworzono muzeum, które jest utrzymywane m.in. z pieniędzy pochodzących z biletów wstępu.
Na polskich portalach śledzących życie gwiazd też można znaleźć miłośników kotów. Wśród nich warto wymienić m.in. Ewę Minge, Marylę Rodowicz, Tatianę Okupnik, Annę Muchę, Dorotę Szelągowską, Ewę Wachowicz, Hannę Lis, Magdalenę Cielecką, Agnieszkę Włodarczyk czy Mikołaja Krawczyka, Mateusza Gesslera i Filipa Bobka. Chociaż chyba żadnego z miłośników nie trzeba przekonywać, że prawdziwe gwiazdy to właśnie ich czworonogi.

Kot - bohater książkowy i filmowy

• Behemot, „Mistrz i Małgorzata”- gadający kocur będący członkiem świty Wolanda. Czasami chodził na dwóch łapach, a także przybierał postać człowieka z twarzą kota. Bohater powieści Michaiła Bułhakowa.
• Filemon i Bonifacy, „Dziwny świat kota Filemona”. Kociak Filemon oraz leniwy czarny kot Bonifacy to postacie stworzone przez Marka Nejmana. Są bohaterami studia Se-Ma-For w Łodzi.
• Kot w Butach, „Baśnie braci Grimm i Shrek”. To najsłynniejszy baśniowy kot. Jego najbardziej znaną pop-kulturową wariacją jest Kot w Butach, a właściwie Puszek Okruszek, pochodzący z animacji Shrek studia Dreamworks.
• Kot z Cheshire, „Alicja w Krainie Czarów”. Posiada w popkulturze wiele twarzy (i uśmiechów), najsłynniejszym jego wizerunkiem jest kot z animacji Disneya z 1951 roku.
• Garfield - gruby, leniwy kot jest bohaterem pasków komiksowych tworzonych przez Jima Davisa od 1976 roku. Garfield posiada sarkastyczne podejście do życia, a lubi też dobrze zjeść.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź "Dziennik Bałtycki" codziennie. Obserwuj dziennikbaltycki.pl!