Niepełnosprawność nie oznacza braku zdolności do pracy. Czym różni się niepełnosprawność od niezdolności do pracy? ZUS odpowiada

- Rozróżnienie pomiędzy niepełnosprawnością, a niezdolnością do pracy jest kłopotliwe i rodzi nieporozumienia - mówi Krzysztof Cieszyński, rzecznik prasowy pomorskiego ZUS. - Są to dwa zupełnie różne pojęcia. O zakwalifikowaniu do każdej z tych grup decydują odmienne przesłanki, różny jest ich podział na stopnie, mają odrębne podstawy prawne i wywołują inne skutki.

Niepełnosprawność wynika z zaburzenia sprawności ciała i utrudnienia lub niemożności wypełniania ról społecznych. Jest klasyfikowana według trzech stopni: lekkiego, umiarkowanego i znacznego. Decydują o tym specjalne zespoły oceniające niepełnosprawność na poziomie lokalnym.

Takie orzeczenie daje dostęp do dodatkowych przywilejów, takich jak ulgi podatkowe, możliwość uzyskania karty parkingowej, wsparcie w zdobywaniu sprzętu ortopedycznego oraz dostęp do pomocy społecznej.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Niezdolność do pracy orzeka się na czas nie dłuższy niż 5 lat, chyba że według wiedzy medycznej nie ma rokowań jej odzyskania przed upływem tego okresu.

Z orzeczeniem o niezdolności do pracy wiąże się możliwość ubiegania o rentę z tytułu niezdolności do pracy, tzw. rentę wypadkową, rentę socjalną czy rentę szkoleniową. Aby otrzymać rentę trzeba być niezdolnym do pracy, przy czym stan ten musi powstać w okresie zatrudnienia lub w niektórych okresach nieskładkowych np. w czasie pobierania zasiłków chorobowych, a także mieć wymagany okres składkowy i nieskładkowy.

Ważne jest również, że orzeczenie o niezdolności do pracy nie zabrania podejmowania pracy.

CZYTAJ TAKŻE:Premier Mateusz Morawiecki w Wejherowie: Ważne, by oprzeć nasze bezpieczeństwo na odbudowywaniu polskiej armii i realnych sojuszach