Grażyna Łobaszewska: Może któraś piosenka będzie plastrem na rany lub chwilą odpoczynku [ROZMOWA]

Zaśpiewa Pani w klubie Atlantic w Gdyni. Chyba to już nie pierwszy raz? Czy lubi Pani ten klub jakoś szczególnie?

Na pewno był dobrym miejscem zdjęciowym teledysku do tytułowej piosenki nowego albumu „Sklejam się” Czy go lubię? Mam nadzieję, że polubię jeszcze bardziej po najbliższym koncercie, na który zapraszam już 13 grudnia br.

Ten koncert będzie zarazem pierwszą prezentacją w Trójmieście kompozycji z Pani nowego albumu. Pamiętam, że Pani poprzednia płyta, „Przepływamy”, była wydana przez jeden z koncernów fonograficznych. Kto jest wydawcą tej nowej?

Duża niezależna wytwórnia MTJ, która w swoim katalogu posiada grupę nietuzinkowych artystów.

Jaki jest tytuł nowego albumu i kiedy jego premiera rynkowa?

Płyta nosi tytuł „Sklejam się”. Jest już gotowa. Premierę zaplanowaliśmy na przełomie stycznia i lutego 2017 r., czyli właściwie już za chwilę.

Co może Pani powiedzieć o repertuarze „Sklejam się”? W swojej karierze śpiewała Pani w co najmniej kilku stylach i konwencjach.

Płyta jest bardzo różnorodna, chociażby dlatego, że piosenki mają wielu autorów. Są kompozycje Luizy Staniec powstałe na brytyjskim rynku muzycznym, są kompozycje zespołu Ajagore, jedną melodię napisał Maciej Łyszkiewicz i jedną moja skromna osoba. Teksty są autorstwa kilkorga moich przyjaciół, z którymi współpracuję od lat, czyli Justyny Holm, Jana Wołka, Andrzeja Poniedzielskiego, Piotra Bukartyka. Znalazły się również teksty Julity Zielińskiej oraz moje.

Ale teksty mają chyba jakąś wspólną linię?

Tak, zgodny z tytułem „Sklejam się”. Wielu z nas w jakiś sposób jest poranionych, popękanych, po różnych życiowych zakrętach. Każda skaza boli i warto się poskładać, posklejać na nowo.

Pewnie każdy znajdzie w tych tekstach coś dla siebie.

Mam taką nadzieję. Na tej płycie jest tyle energii, że jest się czym dzielić. Może któraś z piosenek będzie plastrem na rany lub po prostu chwilą odpoczynku.

Jak już sobie powiedzieliśmy, śpiewała Pani w bardzo różnych stylach. Bywało popowo, jazzowo, funkowo, soulowo, ciągnęło też Panią w stronę rocka. Jaka będzie ta płyta od strony kompozycji i aranżacji: nastrojowa i gładka czy ekspresyjna i ostra?

Rzeczywiście, rock jakoś we mnie siedzi od lat, ale nie tylko rock. Z muzyką tak już jest, że lepiej jej słuchać niż o niej rozmawiać.

Kto zagrał na „Sklejam się”?

Muzycy z zespołu Ajagore w składzie niezmiennym od wielu lat: Maciej Kortas - git, Sławomir Kornas - bas oraz Michał Szczeblewski - dr. Gościnnie Bartosz Krzywda - piano. Dokładnie w takim samym zestawieniu zagramy najbliższy koncert w Atlanticu.

„Sklejam się” wychodzi właściwie dokładnie w czterdziestolecie Pani kariery artystycznej. Czy ta płyta jest rodzajem podsumowania dotychczasowej twórczości?

Nie, jest to w zasadzie przypadkowy zbieg dat. Płyta nie jest podsumowaniem, jest kolejnym rozdziałem mojej twórczości.

Czego możemy spodziewać się po koncercie?

Naturalnego brzmienia, bez technicznych fajerwerków. Muzyka jest nowoczesna, nieprzegadana. Niekiedy pojawia się w niej znacząca cisza, która jest rajem dla wokalisty. W naszym przypadku aranżacje koncertowe nie są diametralnie różne od nagrań studyjnych. Nie jest naszym zamiarem, aby grać poszczególne partie jeden do jednego bo koncert to materia żywa i często jest miejsce na improwizację.

Czy ma już Pani jakiś ulubiony utwór z tego nowego albumu?

Jest tam tyle fajnych piosenek! Moje ukochane to „Pomost” i „Sklejam się” ale z czasem może się to trochę zmienić co już mi się zdarzało w przypadku innych płyt.

Przez wiele lat obok występowania na estradzie uczyła Pani śpiewu. Czy nadal Pani to robi?

Tak, z chęcią znajduję na to czas. Prowadzę zajęcia w różnych miejscach w Polsce. Uczę również stacjonarnie w Gdyni.

Rozmawiał: Tomasz Rozwadowski