Żurek a barszcz biały. Czym się różnią? Zakwas ma znaczenie! Jak przygotować wielkanocne zupy? Żur żeniaty na liście produktów tradycyjnych

Wielkimi krokami zbliża się Wielkanoc. W niejednej kuchni zapanuje kulinarny rozgardiasz, wiele gospodyń z wyprzedzeniem planuje już świąteczne menu. Co najlepiej podać na stole? Nie obejdzie się bez jaj, mięs i zup. Jak wygląda przygotowanie żurku, a jak barszczu białego?

Podstawową różnicę między żurkiem a barszczem białym stanowi użycie zakwasu. W pierwszym przypadku zupę gotujemy na bazie zakwasu żytniego, w drugim na bazie zakwasu pszennego. Finalnie ma to wpływ na kolor wywaru.

Do przygotowania zakwasu trzeba mieć cierpliwość i najlepiej zabrać się za to kilka dni przed Wielkanocą. Wybieramy odpowiednią mąkę, wsypujemy ją do słoika, zalewamy wodą (w proporcji pół litra na szklankę mąki), dodajemy przyprawy. Gospodynie często stawiają na ziele angielskie, czosnek i liść laurowy. Gotowa zaprawa posłuży jako baza do zup.

Żurek zazwyczaj jest bardziej gęsty niż barszcz. Pierwotnie funkcjonował jako żur, żurkiem określano lżejszą wersję. Dodaje się do niego kiełbasę lub wędzonkę, a kolor jest intensywnie szary. W niektórych regionach kraju podaje się go z ziemniakami. Barszcz biały jest z kolei lżejszy, może być na samej białej kiełbasie. Obowiązkowe dodatki to przyprawy, chrzan oraz dorzucone na koniec jajko na twardo. Dania mogą być podane w okrągłym chlebku, co zwiększa walory estetyczne.

Obie zupy na dobre zakorzeniły się w polskiej tradycji, żur najczęściej gotuje się na Śląsku. W zależności od regionu istnieją modyfikacje potraw. Część wyrobów, w tym także żurów i barszczyków, widnieje na ministerialnej liście produktów tradycyjnych. Wśród nich są. m.in. żur żeniaty, żur kujawski, żur z ziołami, karczmiski barszcz biały i barszcz biały na króliku po tokarsku.