Tę szkołę kończyli wybitni ludzie [GALERIA ZDJĘĆ]

Początki tej placówki datuje się na drugą połowę XIX wieku, a dokładnie rok 1875. Wówczas funkcjonowała pod nazwą Prywatne Progimnazjum Męskie. Kilkanaście lat później, pruskie władze przekształciły je w Królewskie Progimnazjum. Warto wspomnieć, że pierwszą siedzibą szkoły była kamienica Marcina Łukowicza, zlokalizowana przy ulicy Długiej. Pod koniec XIX wieku szkoła zmieniła swoją siedzibę i przeniosła się do budynku przy ulicy Strzeleckiej. Był to wówczas zupełnie nowy gmach (dzisiaj funkcjonuje tam Szkoła Podstawowa nr 2).

Trzeba zaznaczyć, że progimnazjum miało stanowić przeciwwagę dla funkcjonujących na terenie miasta szkół katolickich. Miało również odgrywać znaczącą rolę w polityce germanizacyjnej. Pomimo tego, progimnazjum ukończyli wybitni działacze kaszubscy i polscy, czego przykładem może być dr Aleksander Majkowski, czy też Franciszek Sędzicki i Dominik Szopiński.

W momencie odzyskania niepodległości przez Polskę i włączenia Pomorza do odradzającej się ojczyzny, progimnazjum zostało przejęte przez polską administrację. Początkowo działało jako Państwowe Progimnazjum w Kościerzynie, jednak później jej ranga urosła do Państwowego Gimnazjum Klasycznego. Na podstawie ustaw z lat 30. XX wieku, nauka w szkole średniej trwała sześć lat – cztery lata w gimnazjum, a dwa lata w liceum, w którym można było kształcić się w następujących profilach: humanistycznym, przyrodniczym i matematyczno-fizycznym. W roku 1937 szkoła rozpoczęła swoją działalność jako Państwowe Liceum Ogólnokształcące im. Józefa Wybickiego. Pierwszą maturę zorganizowano w maju 1939 roku.

Warto też wspomnieć, że w połowie lat 30. XX wieku, placówka po raz kolejny zmieniła swoją siedzibę. Przeniosła się do gmachu dawnego Seminarium Nauczycielskiego (dzisiaj funkcjonuje tam Powiatowy Zespół Szkół nr 2). Podobnie jak w okresie zaborów szkołę ukończyło wielu wybitnych działaczy, również w czasie XX-lecia międzywojennego szkoła wydała wielu wybitnych ludzi. Wystarczy wspomnieć tutaj takie nazwiska jak: prof. Andrzej Bukowski, który wydał wiele prac o Kaszubach, prof. Józef Jastak, który później wykładał psychologię na Uniwersytecie w Nowym Jorku.

W okresie II wojny światowej gmach szkoły został przejęty przez niemieckie wojsko. Mieściły się tam koszary, a później szpital wojskowy.

W marcu 1945 roku ziemia kościerska została „wyzwolona” przez żołnierzy radzieckich, a miejscowa administracja natychmiast przystąpiła do organizowania systemu oświatowego. Rozpoczął się swoistego rodzaju nabór nauczycieli. Na słupach ogłoszeniowych widniały plakaty z ofertą pracy dla takich właśnie osób. W kwietniu 1945 roku przystąpiono do porządkowania dawnych koszar wojskowych przy ul. Wybickiego, a już w maju miało miejsce pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej Państwowego Gimnazjum im. J. Wybickiego w Kościerzynie. W tym czasie naukę rozpoczęło ponad 170 osób. Zakończyła się ona już w połowie lipca 1945. Kolejny rok rozpoczął się już zgodnie z tradycją 1 września 1945 roku. Aby rozpocząć naukę trzeba było zdać egzamin wstępny. Z materiałów źródłowych wynika, że rok szkolny 1945/46 rozpoczęło prawie 270 uczniów. Jak wspominają ówcześni nauczyciele był to bardzo ciężki okres, bo brakowało praktycznie wszystkiego, począwszy od kadry, a skończywszy na materiałach dydaktycznych. Nie miało to jednak zbyt dużego wpływu na to, by w szkole nauka odbywała się na wysokim poziomie. W placówce aktywne były również takie organizacje jak: Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza, Liga Morska, SKS Gryf i Wybicki. W 1947 roku przy placówce powstał pomnik patrona szkoły.

Do kolejnej przeprowadzki doszło w połowie lat 50. minionego stulecia. Okazało się, że szkoła powróciła do dawnego gmachu przy ulicy Strzeleckiej. Były tam zdecydowanie lepsze warunki do pracy, niż w poprzednim gmachu. Pierwszy zjazd absolwentów został zorganizowany w czerwcu 1959 roku. Na początku lat 60. XX wieku doszło do kolejnej przeprowadzki. Tym razem siedzibą stał się nowo wybudowany gmach przy ul. Krasickiego. Był to zdecydowanie większy budynek aniżeli ten przy Strzeleckiej. Dzięki temu stało się możliwe uruchomienie w nim Izby Regionalnej i Izby Pamięci Narodowej. Była to inicjatywa nauczyciela historii dra Jerzego Knyby. Lata sześćdziesiąte to okres reformy szkolnictwa średniego, które polegało na tym, że w miejsce klas VIII-XI wprowadzono klasy I-IV. W latach osiemdziesiątych w szkole powstał Żeński Chór Kameralny, który funkcjonuje do dzisiaj i uświetnia wiele uroczystości o charakterze patriotycznym. Dodać należy, że jego twórcą był nauczyciel muzyki Jan Zamkowski. W wyniku reformy oświatowej przeprowadzonej pod koniec lat 90. XX wieku, nauka w liceum ogólnokształcącym trwa trzy lata. Jako ciekawostkę należy przytoczyć fakt, który świadczy o wysokim poziomie nauczania w kościerskim ogólniaku. W roku 2005 wszyscy maturzyści, którzy przystąpili do egzaminu, zdali go pozytywnie. Trzeba zaznaczyć, że kościerski ogólniak był jedyną taką placówką w województwie pomorskim, w którym wszyscy uczniowie zaliczyli maturę.

Zdjęcia do artykułu pochodzą z publikacji wydanej przez Muzeum Ziemi Kościerskiej "Liceum w Sercu Kaszub"

Znane osoby, które ukończyły kościerskie I Liceum Ogólnokształcące:

Jan Błaszkowski, dziennikarz Faktów TVN

prof. Edward Breza, językoznawca, wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego

Janusz Reiter, były ambasador RP w RFN oraz Waszyngtonie

abp Henryk Muszyński , metropolita gnieźnieński, prymas senior

Zbigniew Gruca, prof. Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

ks. Bogusław Borzyszkowski, rektor seminarium duchownego Księży Zmartwychwstańców w Poznaniu

prof. Zdzisław Niedbała, wykładowca prawa na Uniwersytecie A. Mickiewicza w Poznaniu

| Create infographics