Na cmentarzu w Gdańsku pożegnano legendarnego trenera koszykówki Tadeusza Hucińskiego

Był znakomitym teoretykiem koszykówki. Stąd zawsze kiedy się z Nim rozmawiało był doskonale przygotowany. Żadna rozmowa do gazety nie mogła odbyć się bez grubego notesu, w którym Tadeusz Huciński miał wykresy, dane i swoje komentarze koszykarskiej rzeczywistości, w której akurat się obracał. Zawsze uprzejmy, choć niezbyt wylewny, mówiący trochę koszykarską nomenklaturą, był wyjątkowy. Także ze względu na swoją charakterystyczną kraciastą marynarkę i fajkę, z którą często można było Go zobaczyć.

Nie wszyscy byli zachwyceni jego sposób prowadzenia zespołów, ale wyniki Go broniły. Dziś wielu kibiców z rozrzewnieniem wspomina czasy, kiedy prowadził koszykarki gdańskiej Spójni grające w ciasnej hali przy ul. Słowackiego. Dostać się wtedy na mecz Jego Spójni choćby z Wisłą Kraków czy ŁKS wielokrotnie graniczyło z cudem. Drużynę z Wrzeszcza prowadził od 1982 do 1989 roku i robił to tak, że koszykarska Spójnia, jej styl i medale, potwierdzały, że jest także świetnym praktykiem.

Z gdańskim klubem zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w 1986 i wicemistrzostwo Polski w 1989. W tym samym roku został I trenerem reprezentacji Polski seniorek i zrezygnował z pracy w Spójni. Huciński poprowadził polską drużynę na mistrzostwach Europy w 1991 (6 miejsce) i 1993 (5 miejsce) oraz mistrzostwach świata w 1994 (13 miejsce). Łącznie jako pierwszy trener prowadził polską reprezentację seniorek w 138 oficjalnych spotkaniach.

Od 1993 prowadził równolegle do pracy z kadrą kobiecą drużynę Bałtyku Gdynia (kontynuatora tradycji Spójni) , która potem występowała pod nazwami Warta Gdynia i Fota Gdynia. Z gdyńską drużyną zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w 1995, mistrzostwo Polski w 1996 i brązowy medal w 1997. Później prowadził męskie drużyny Komfortu Stargard Szczeciński i II-ligowego wówczas Pakmetu i Polpharmy Starogard Gdański (1997–2002).

Tadeusz Huciński był także wiceprezesem Polskiego Związku Koszykówki, a w latach 2008-2010 rektorem Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Zmarł po długie i ciężkiej chorobie 4 marca 2021 roku w wieku 72 lat. Został pochowany 10 marca 2021 roku na gdańskim cmentarzu Łostowice.