Jasnowidz z Człuchowa, Krzysztof Jackowski odpowiada na listy [PRZEPOWIEDNIE DLA CZYTELNIKÓW]

Aleksandra S.: - Piszę do Pana, ponieważ musimy oboje z moim chłopakiem podjąć ważną życiową decyzję, a nie bardzo wiemy, jakie rozwiązanie jest dobre. Na zdjęciu jestem ja, mój chłopak i nasz synek. Kilka lat temu wyjechaliśmy do Anglii. Było nam dobrze, mój chłopak miał stałą pracę, ja też, ale potem urodziłam synka. Nie wyjechaliśmy na stałe, tęskniliśmy, więc postanowiliśmy wrócić do Polski. Właściwie to głównym powodem było leczenie i rehabilitacja naszego synka. Po trzech latach pobytu w Anglii wróciliśmy do Polski. Szybko okazało się, że nasz synek jest zdrowym dzieckiem i to była jedyna dobra wiadomość, jaka nas tu spotkała. Dla nas powrót oznaczał kłopoty z pracą, mieszkaniem no i przede wszystkim z finansami.
Przyjechaliśmy 3 lata temu z Anglii z oszczędnościami, a dzisiaj mamy długi. Nawet nie mieszkamy razem z powodu problemów finansowych, mnie i dziecko częściowo utrzymują moi rodzice, u których mieszkam, a mojego chłopaka utrzymują jego rodzice i on mieszka u nich.
Jesteśmy tak zdesperowani, że myślimy ciągle o powrocie do Anglii. Chcemy sprzedać nasz samochód, chociaż jest to ostatnie nasze zabezpieczenie finansowe i za te pieniądze wrócić do Anglii. Ale nie wiemy, co nas czeka, wiemy, że w Anglii jest coraz gorzej z pracą. Boimy się, że jak tam wrócimy, to może być nam jeszcze gorzej niż w Polsce. A może właśnie tam nam się uda i ułożymy sobie życie? Nie chcemy bogatego życia, ale żeby starczało nam na przysłowiowy chleb i żebyśmy nie popadali w większe długi i mogli znów razem mieszkać. Bardzo proszę, żeby Pan nam odpowiedział, jak Pan widzi nasze dalsze życie, w Polsce czy w Anglii? Gdzie powinniśmy mieszkać, jaki kraj wybrać. Chcemy żyć spokojnie i nie martwić się, że nie starcza nam pieniędzy, żeby rodzice nie musieli nas utrzymywać i żebyśmy mogli mieszkać razem.
Krzysztof Jackowski: - Droga Pani, przysłała mi Pani bardzo smutny list. List, który jest oskarżeniem mojego pokolenia, a również wyborców i polityków tego rządu, który nie potrafi zadbać o przyszłość kraju, narodu, spokojnie godzi się, by tysiące młodych ludzi emigrowało w poszukiwaniu pracy, bo tu w kraju nie ma dla nich miejsca, bo tu w kraju większym zmartwieniem od tych dramatycznych sytuacji jest sprawa związków partnerskich, którą pan premier raczył się zająć osobiście. Skoro nikt o was się nie martwi, musicie ratować się sami. Nie trzeba jasnowidzenia, by ocenić waszą sytuację tu i tam. Sama Pani to doskonale oceniła, tylko nie chce Pani w to uwierzyć. Pani ma nadzieję, że się myli, że gdzieś tu w kraju są przyjazne ręce, które pomogą wam żyć i funkcjonować normalnie. Nie, proszę Pani. Moja odpowiedź jest równie smutna jak wasz list. Zmuszony jestem radzić Państwu wyjazd do Anglii, gorzej niż tutaj tam wam nie będzie. To brzmi tak, jakbym was wyganiał i bardzo mi smutno z tego powodu, ale nie mogę was oszukiwać i wmawiać wam, że tu jest "zielona wyspa", tylko nie potraficie tego zielonego szczęścia zauważyć. Zapowiadanej poprawy w tej chwili nie widać i na razie nie próbujcie tu wracać.