Jasnowidz z Człuchowa, Krzysztof Jackowski odpowiada na listy [PRZEPOWIEDNIE DLA CZYTELNIKÓW]

Natalia J.: - Kontaktuję się z Panem w sprawie związanej z moim chłopakiem. Niestety, chyba moim byłym chłopakiem - Mirkiem. On ma 29 lat, ja 23. Poznaliśmy się w Warszawie, gdy byłam na pierwszym roku moich studiów. Na początku znajomości wszystko układało się dobrze, jednak z czasem pojawiały się kłótnie. Głównie chodziło o kontakty z jego rodziną, szczególnie z siostrą. Chyba nie przypadłam jej do gustu. W każdym bądź razie on bał się mnie bliżej z nimi zapoznać. Z czasem Mirek przestał się angażować w nasz związek, pojawiły się rozmaite kłótnie. Po dwóch latach doszło do rozpadu naszego związku. Jest mi przykro, ponieważ naprawdę kochałam tego mężczyznę i widziałam z nim wspólną przyszłość. Być może problemem mogło być to, że ja po studiach chciałam wrócić do Trójmiasta, a on - rodowity warszawiak - nie chciał słyszeć o opuszczeniu stolicy.

Mam taką sytuację, że jako jedynaczka kiedyś będę musiała opiekować się rodzicami, poza tym w Trójmieście mam mieszkanie.

Czy dobrze się stało, że ten związek się zakończył, czy to nie był mężczyzna dla mnie? Czy jeszcze kiedyś się zejdziemy? Czy znajdę sobie kogoś i czy on również ułoży sobie życie? Jak potoczy się moja dalsza droga życiowa, zawodowa?

Krzysztof Jackowski: - Dobrze się potoczy Pani dalsza droga życiowa, zawodowa też. Do Pani stwierdzenia: „…kochałam tego mężczyznę”, zmuszony jestem wnieść sprostowanie: kochała Pani chłopca. W tym cały problem, że Mirek - mimo swojego wieku - był chłopcem, w dodatku niedojrzałym, zupełnie nieprzygotowanym do małżeństwa. On panią szczerze kochał, ale było to takie sztubackie zauroczenie. I dobrze się stało, że wasz związek się rozpadł. W tym chłopcu nie miałaby Pani oparcia. Przeżywałaby Pani rozczarowanie za rozczarowaniem, co na dłuższą metę byłoby nie do wytrzymania. Ja mam takie odczucie, że przed Panią jeszcze dwa takie krótkotrwałe związki, zanim pozna Pani mężczyznę, z którym ułoży Pani sobie życie.