Jasnowidz z Człuchowa, Krzysztof Jackowski odpowiada na listy [PRZEPOWIEDNIE DLA CZYTELNIKÓW]

Alicja B.: - Bardzo dawno temu, chyba w latach osiemdziesiątych, byłam z koleżanką u Pana w Człuchowie. Ale oprócz wejścia do domu, nie pamiętam nic. Chciałam już wcześniej napisać do Pana z pytaniami o zdrowie najbliższych - mojej mamusi i mojego męża. Ale w zeszłym roku odeszli z tego świata w odstępie dwóch miesięcy. Bardzo przeżyłam ich odejście - opiekowałam się nimi do końca. Stres, jaki przeżyłam, doprowadził mnie do choroby, którą u mnie wykryto po wszelkich badaniach.
Mam pytanie do Pana - czy terapia, której mam się poddać już 20 maja - będzie skuteczna? Czy będę w pełni sprawna i odzyskam chęć do życia, ciesząc się rodziną i przede wszystkim wnukami?
Krzysztof Jackowski: - Gdyby Pani rodzice i śp. małżonek mogli na Panią nakrzyczeć, niewątpliwie by to zrobili. Muszę im pomóc, wyręczyć ich, w ich imieniu Panią zrugać. Do czego Pani doprowadziła, tak niemądrze przeżywając śmierć mamy i męża? Wszak byli już w podeszłym wieku, a mama wręcz sędziwym i ich śmierć była czymś naturalnym i normalnym. Na pewno bliscy - zmarli są bardzo niezadowoleni z powodu Pani niemądrego przeżywania kresu ich życia. Im Pani nie pomogła, a sobie zaszkodziła.
Oczywiście, rozstanie z bliską osobą jest czymś bardzo przykrym, ale trzeba bronić się przed destrukcją, popadaniem w depresję. Trzeba rozumieć los, a los każdemu z nas pisze koniec w postaci śmierci. Żeby się wyleczyć, Pani musi pogodzić się z losem, z jego bezwzględnym porządkiem, Pani musi to pokornie zaaprobować. Pani organizm szwankuje z powodu choroby duszy, która przez Pani myślenie jest notorycznie przygnębiona.
Musi Pani wyleczyć duszę - mądrze pogodzić się z tym,
że oni odeszli. Dopiero wówczas jakakolwiek terapia ma sens.