Jasnowidz z Człuchowa, Krzysztof Jackowski odpowiada na listy [PRZEPOWIEDNIE DLA CZYTELNIKÓW]

Zofia M.: - Postanowiłam do Pana ponownie napisać. Pierwszy raz pisałam do Pana w 2010 r., byłam wtedy jeszcze w więzieniu w Czersku, ale koleżanka znalazła odpowiedź w gazecie i mi przyniosła. Teraz jestem już na wolności, opuściłam zakład karny 15 lipca br. Odbyłam w całości wyrok 11 lat więzienia za czyn, którego nie popełniłam. Teraz chcę zaskarżyć polski wymiar sprawiedliwości do Trybunału w Strasburgu. Zamierzam poddać się badaniu wariografem [wykrywaczem kłamstw - przyp. T.W.], chcę też wysłać Pana opinie w mojej sprawie. Proszę, żeby Pan potwierdził to, co Pan wtedy napisał, że dotyczyło to mojej osoby. Tamten wycinek z gazety wysyłałam wszędzie i nic nie wskórałam, bo twierdzono, że nie wiadomo, o kogo chodzi. Proszę, żeby Pan potwierdził, podając moje imię i nazwisko. Błagam Pana, żeby Pan mi pomógł, żebym wywalczyła odszkodowanie za moją krzywdę - 11 lat niezawinionego siedzenia w więzieniu. Nadmieniam, że mam 74 lata.

Krzysztof Jackowski: - Dosyć skrupulatnie przechowuję swoje wizje, toteż - z pewnymi trudnościami, ale odnalazłem odpowiedź na Pani list. List i moja odpowiedź ukazały się w "Dzienniku Bałtyckim" z datą 24.04.2010 r. Przypomnijmy cała sprawę, Pani list i moją odpowiedź. List ukazał się pod zmienionym inicjałem nazwiska: Zofia H., ale potwierdzam, że sprawa dotyczy pani Zofii M. No więc najpierw list sprzed 4 lat i moja odpowiedź:
Zofia H.: - Mam 70 lat, 7 lat temu został zamordowany mój mąż. Zabójca zaplanował morderstwo i wyrok wykonał. W sądzie zeznał, że to ja zrobiłam. Mimo że się nie przyznałam, gdyż nie miałam do czego, sąd wymierzył mi karę 11 lat więzienia, którą odsiaduję. Mimo braku dowodów, bo dowody wskazują zabójcę, sąd uznał, że to ja zrobiłam. Mąż został brutalnie zamordowany, gdy wieczorem poszedł zamknąć na noc chlew i szopę. Zabójca zaczaił się w szopie i zamordował męża. Ja w tym czasie spałam. Znalazłam męża, kiedy się obudziłam, 1,5 godz. po morderstwie - według biegłego lekarza. Cały czas piszę wszędzie i nie mogę wywalczyć prawdy, że jestem niewinna. Napisałam teraz o ułaskawienie do prezydenta RP, ale nie wiem, co będzie, bo od stycznia odpowiedź nie przychodzi. Napisałam też do Sądu Najwyższego, żeby mnie poddano badaniom wariografem. Domagałam się tego podczas procesu, ale pani sędzia powiedziała: - To pani myśli, że gra pani w amerykańskim filmie? - i nie wyraziła zgody. Żyć nie mogę z piętnem morderczyni własnego męża. Pisałam o przedterminowe zwolnienie, to mi odpisano, że nie ma podstaw, gdyż się nie przyznałam. Jak mogę się przyznać, skoro tego nie zrobiłam. Czy pokonam tę niesprawiedliwość i czy w tym roku wyjdę na wolność?

Krzysztof Jackowski: - Uważam, że została Pani wrobiona w to morderstwo. Owszem, źle Pani traktowała swojego męża, ale to nie może prowadzić do uznania, że Pani go zabiła. Według mnie, zabił go jakiś szczupły, dość młody mężczyzna, widzę jakąś szarpaninę i duszenie Pani męża w jakimś wąskim pomieszczeniu, korytarzu, sieni, ganku. Według mnie tak to wyglądało i nie Pani to zrobiła. Do zmiany wyroku potrzebne są jednak dowody na Pani niewinność lub dowody wskazujące rzeczywistego sprawcę. Nie jesteśmy w stanie dostarczyć ich Pani, nie wiem też, czy w tym roku wyjdzie Pani na wolność, chyba nie.

Krzysztof Jackowski: - Podtrzymuję moją odpowiedź. Nie dopuściła się Pani zbrodni, za którą Panią skazano. Mogę to zeznać w sądzie, proszę mnie podać na świadka. Stawię się i będę zeznawał, jeśli to może Pani pomóc.