Zidentyfikowano gdańskie ofiary terroru komunistycznego!

Szczątki obu mężczyzn odnalazła na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym ekipa prof. Krzysztofa Szwagrzyka, która na terenie całego kraju poszukuje ofiar zbrodni komunistycznych. Prace ziemne poprzedzone były żmudą analizą dokumentów i zbieraniem świadków. Jak się okazało, specjaliści trafnie wytypowali miejsca pochówku.

- Przez kilkadziesiąt lat nie było wiadome, gdzie dokładnie spoczywają ofiary zbrodni komunistycznych, tacy jak Danuta Siedzikówna „Inka” czy Feliks Selmanowicz „Zagończyk”, których rozstrzelano w gdańskim areszcie - mówił podczas wykopalisk Krzysztof Szwagrzyk. - On nalezienie ich szczątków i godny pochówek to zamknięcie tej ponurej historii.

W ubiegłym roku potwierdzono tożsamość Inki, teraz przyszła kolej na Zagończyka i Adama Dedio.

IPN zakończył pracę ekshumacyjne na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku

Feliks Selmanowicz urodził się 6 czerwca 1904 r. w Wilnie. We wrześniu 1918 r. wstąpił do Samoobrony Wileńskiej, następnie był żołnierzem I Batalionu Strzelców Nadniemeńskich. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany w stopniu sierżanta do batalionu KOP Troki. Internowany przez Litwinów, zbiegł z obozu i rozpoczął działalność wywiadowczą w siatce wileńskiej SZP-ZWZ. Aresztowany przez NKWD, skazany na śmierć, uciekł z transportu i kontynuował działalność wywiadowczą. W 1944 r. trafił do 3 Wileńskiej Brygady AK por. Gracjana Fróga „Szczerbca”, potem do 5 Brygady mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, a przejściowo także w 4 Brygadzie „Narocz”. Internowany przez sowietów w obozie w Miednikach Królewskich, został wywieziony do Kaługi, skąd w kwietniu 1945 r. uciekł i przedostał się do Polski. Od stycznia 1946 r. ponownie w 5 Brygadzie „Łupaszki” na Pomorzu. Zatrzymany przez UB 8 lipca 1946 r. w Sopocie. Skazany na karę śmierci i stracony 28 sierpnia 1946 r. Zginął w egzekucji razem z Danutą Siedzikówną.

Adam Dedio przyszedł na świat 24 grudnia 1918 r. w Zakopanem. We wrześniu 1939 r. brał udział w walkach z Armią Czerwoną i Wehrmachtem, trafił do niewoli niemieckiej, po uwolnieniu został żołnierz ZWZ-AK. W lipcu 1944 r. został aresztowany przez gestapo. Zwolniony wstąpił do partyzantki, zaś w lutym 1945 r., po uzgodnieniu z przełożonymi z AK wstąpił do Milicji Obywatelskiej, a następnie do Marynarki Wojennej, gdzie pełnił funkcję kierownika tajnej kancelarii, będąc jednocześnie oficerem wywiadu Okręgu Morskiego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego o kryptonimie Semper Fidelis Victoria. Urząd Bezpieczeństwa aresztował Adama Dedio 17 maja 1946 r. Skazany na karę śmierci, został stracony niespełna rok później,14 kwietnia 1947 r. W 1990 r. postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni Adama Dedio uniewinniono od zarzutów.

Pozostałe zidentyfikowane osoby to: Bronisław Chajęcki, Julian Dudyński, Zygmunt Dudyński, Aleksander Gąska, Zygmunt Jezierski, Jan Kaim, Czesław Kania, Zygmunt Kęska, Władysław Antoni Koba, Stanisław Konczyński, Tadeusz Masłoń, Franciszek Nakoneczny, Leopold Rząsa, Stefan Skrzyszowski, Jerzy Staniewicz, Antoni Suchocki, Antoni Trzepla, Jan Wądołowski, Klemens, Wincenciuk, Michał Jan Zygo.