Jeden mędrzec pisał, że człowiek z natury został stworzony do ukochania wszelkiego dobra, włącznie ze swoim własnym. Kochamy siebie. Ale jak? - kiedykolwiek zastanawiali się Państwo nad tym? Czy mocno? Wystarczająco żarliwie? A może zazdrośnie? Szaleńczo? Czy to miłość od pierwszego wejrzenia? A może to miłość, która boli? Miłość toksyczna?
"Miłość własna. Czyli artyści kochają siebie" - to tytuł nowej wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie.
Artyści spoglądają w głąb siebie. Czasem dosłownie, czasem lirycznie, czasem z humorem. Z czułością? - rzadko, raczej z wysoka, a bywa, że z grubej rury. Nad wszystkim czuwa miłości własnej patron - mitologiczny Narcyz. Wizerunki mitologicznego Narcyza na XVII- i XVIII-wiecznych grafikach to początek tej dość zaskakującej, a i kontrowersyjnej wędrówki.
Spacerujemy od prezentacji do prezentacji, czując się, jakbyśmy słuchali nader intymnych zwierzeń. Prawdziwa wiwisekcja! Operacja budzi skrajne emocje: zdziwienie, litość, czułość, uznanie, niechęć. Czasem człowiek odwraca z nie-smakiem głowę, ale za chwilę patrzy jeszcze raz, by spojrzeć na dzieło z innej strony. Czy aby artysta nie kpi sobie z tego naszego patrzenia? Czy to nie żart? Igraszka taka? Czy otwierając się przed nami, nas samych nie prowokuje do zwierzeń? Kto tu zatem na kozetce u terapeuty leży? Artysta czy ten, kto, z głupia frant, kupił do galerii bilet?
Twórcom dana była wolność wyboru formy prezentacji. Mamy tu zatem: obrazy, rysunki, grafiki, instalacje, prace wideo, kolaże, fotografie, rzeźbę, komiks - około 100 prac 29 polskich artystów reprezentujących sztukę współczesną. Wśród nich: Edward Dwurnik, Dorota Kozieradzka, Katarzyna Kozyra , Zuza Krajewska, Zbigniew Libera.
Gros tych dzieł ma charakter autoerotyczny. To patrzenie na siebie poprzez płeć, ciało, seksualność. Artysta jako obiekt pożądania samego siebie? Można i tak. Ale przy patrzeniu na niektóre prace z tej kategorii przypominają się słowa, że "pożądanie to koń galopujący ku nieszczęściu"...
Zatem czy artyści kochają siebie? - zapytaliśmy kuratora wystawy, krytyka sztuki Bogusława Deptułę.
- Niektórzy mają z tym problem - odpowiedział - ale większość artystów lubi siebie, swój wizerunek, akceptuje swoją fizyczność. Oczywiście są też i tacy, którzy mają z tym problem, źle siebie traktują. Czasem to widać w tych pracach. Są tu i ci, którzy portretują siebie w sposób kompletnie nieoczekiwany, nieoczywisty. Łańcuch z cierniowych koron prezentuje Dorota Nieznalska. To symbol pewnej drogi przez mękę, którą przechodzi od lat, od czasu wytoczenia jej procesu. To jest jej autoportret, jej stan emocjonalny, jej duch umęczonej artystki. Ktoś inny wykonał swój autoportret z włosów, gest bardzo intymny, niezwykle ekshibicjonistyczny, ale jako artystyczne posunięcie ciekawy.
Są tu prace bardzo tradycyjne, są i dość mocne w wyrazie, ale przecież nie mogę występować jako cenzor myśli! Choć pokazujemy dzieła odważne, fizjologiczne wręcz, erotyczne, wszystkie mieszczą się w granicach akceptowalności. Warto też zwrócić uwagę na prace Jacka Sempolińskiego, powstałe 15 lat temu, może nie tak szokujące, ale jak odważne! To dzieła artysty, który dopiero pod koniec życia potknął się o swoją fizyczność. Wtedy dopiero dał temu wyraz, choć przez całe lata nie był to dlań żaden temat.
Wystawa "Miłość własna. Czyli artyści kochają siebie" czynna jest w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie do 8 czerwca. Wstęp tylko dla widzów dorosłych. Wśród zaproszonych artystów są m.in.: Edward Dwurnik, Maurycy Gomulicki, Katarzyna Kozyra, Zbigniew Libera, Dorota Nieznalska, Józef Robakowski, Jacek Sempoliński
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
