Wybrzeże - Unia: Cztery mgnienia żużlowego finału

Gdyby finał Nice 1. Ligi Żużlowej zakończył się wygraną Wybrzeża, mówilibyśmy, że ten dwumecz przejdzie do historii gdańskiego żużla. Niestety, to Unia Tarnów obrała kurs na PGE Ekstraligę, a gdańszczanom pozostały baraże z Get Well Toruń (1 października w Toruniu, a 8 w Gdańsku). Dlatego też nikt w Gdańsku nie będzie tegorocznych finałów obwoływał mianem historycznych. Nie zmienia to jednak faktu, że były one niebywale emocjonujące.

Najważniejszy moment dwumeczu miał miejsce już na samym początku. W pierwszym biegu pierwszego spotkania Oskar Fajfer, jeden z liderów gdańszczan, popełnił błąd próbując wyprzedzić Jakuba Jamroga i zaliczył upadek, uderzając w bandę. W wyniku wypadku doznał kontuzji barku, która wykluczyła go z udziału w rewanżu. Tam zastąpić go musiał Hubert Łęgowik. - Bardzo zabrakło nam Oskara Fajfera. Gdyby nie jego nieobecność, to my byśmy się cieszyli z awansu - mówi Mirosław Kowalik, trener Wybrzeża. I chociaż w sporcie zawsze trzeba być ostrożnym w ferowaniu wyroków na podstawie twierdzenia „co by było, gdyby...”, to tym razem obiema rękami podpisujemy się pod słowami Kowalika.

Jedynie gdybać możemy także o tym, co by było gdyby pierwszy mecz w Gdańsku udało się odjechać do końca. Ze względu na padający deszcz spotkanie przerwano po 12. biegach, a Wybrzeże wygrało 40:32. Co by było, gdyby udało się odjechać trzy pozostałe gonitwy? Biorąc pod uwagę fakt, że Kowalik miał do dyspozycji na biegi nominowane świetnie dysponowanych tamtego dnia Mikkela Becha, Troya Batchelora, Kacpra Gomólskiego i Andersa Thomsena, można zakładać, że Wybrzeże wygrało by wyżej niż ośmioma punktami. A wtedy przegrana 40:50 w Tarnowie wystarczyłaby do awansu.

Na wstępie zaznaczmy, że nie mamy najmniejszego zamiaru zrzucać całej winy za porażkę w Tarnowie na Huberta Łęgowika. Po nim nikt wiele się nie spodziewał, dużo bardziej zawiedli Bech i Batchelor. Nie zmienia to jednak faktu, że nikt nie wie co siedziało w głowie „Łęgiego”, gdy po upadku w dziewiątym biegu, w momencie gdy Thomsen jechał na pierwszym miejscu, nie pozbierał się od razu i nie zjechał z toru. Przez to zamiast 3:3 mieliśmy 1:5 po powtórce i tych czterech punkcików zabrakło.

Kacper Gomólski w Tarnowie jechał kapitalnie, przed biegami nominowanymi miał 10 punktów. W obydwu nominowanych startował w parze z Thomsenem. W pierwszym wyścigu gdańska para po świetnej walce wyszła z 1:5 na 5:1, ale wtedy Gomólski wpadł w dziurę i spadł na trzecie miejsce. Następnie, w ostatniej gonitwie, atakując jadącego na trzecim miejscu Jamroga spowodował jego upadek. W najważniejszych momentach „Ginger” popełnił zatem dwa błędy, wielkich pretensji do niego mieć jednak nie można, bo tylko dzięki niemu i Thomsenowi Wybrzeże do końca miało szanse na awans.

Gdyby w jednym z wymienionych wyżej punktów sytuacja potoczyłaby się inaczej, zapewne to Wybrzeże byłoby w ekstralidze. W rywalizacji z Toruniem gdańszczanie nie są jednak bez szans.

Magazyn Sportowy24: Mariusz Fyrstenberg o zakończeniu tenisowej kariery