Wybory do Europarlamentu. Ocaniamy posłów z Pomorza

Do pomorskiej eurodrużyny wszedł niejako z ławki rezerwowych - na miejsce zwolnione przez Janusza Lewandowskiego. Do eurowyborów w 2009 r. Kozłowski dał się poznać jako jeden z najlepszych pomorskich samorządowców. Najpierw był prezydentem Sopotu, któremu miasto zawdzięczało swój rozwój (choć nie można pominąć zasług jego prawej ręki, Jacka Karnowskiego), a potem - z przerwą na ministerialną karierę - sprawował funkcję marszałka województwa.

Administracyjne przygotowanie ukierunkowało pracę byłego marszałka w Brukseli. Kozłowski wybrał sobie jako tereny aktywności dwie komisje parlamentu: Komisję Budżetową oraz Komisję Zatrudnienia i Spraw Społecznych. O jego parlamentarnej pracowitości najlepiej mówi sama statystyka: 97 proc. (!) frekwencji na sesjach plenarnych, ponad 130 wystąpień na tychże sesjach. Był także częstym sprawozdawcą lub opiniodawcą Komisji Budżetowej PE.

Statystyka to nie wszystko, liczy się także jakość. Tu najlepszą weryfikacją jest raport portalu votewatcz.eu. Według tego raportu, podsumowującego pierwsze dwa lata funkcjonowania PE, Kozłowski okazał się najbardziej wpływowym polskim eurodeputowanym (analizowano m.in. zgodność między głosowaniami każdego posła a decyzjami całego parlamentu). Kozłowski był też nominowany do nagrody dla najlepszego posła za rok 2013. Zaangażowanie w prace PE sprawiło jednak, że Jan Kozłowski, który niegdyś zapracował na ciepły medialny wizerunek, niemal zniknął z lokalnych mediów bądź pojawiał się w nich tylko jako fachowy, technokratyczny komentator unijnych decyzji. Zorganizował co prawda ponad 400 spotkań na Pomorzu, fundował staże dla młodzieży, zorganizował w Brukseli wizyty kilkuset osobom, ale nie zbudował na tym medialnego wizerunku. Co nie wiadomo jak wpłynie na wynik jego kampanii.

Nasza ocena: 5-
wzorowy parlamentarzysta, zaniedbał jednak przy tym medialny wizerunek