W hospicjum stacjonarnym w Pogorzelicach dyskutowano o problemie śmierci. Ruszyła kampania "Zanim Ciebie zabraknie"

W murach budowanego w Pogorzelicach hospicjum stacjonarnego, w ramach kampanii „Zanim Ciebie zabraknie” uczestnicy spotkania szukali odpowiedzi na pytania jak zmierzyć się z tym co nieuniknione- ze śmiercią.

To proces, w którym uczestniczy lub będzie uczestniczyć każdy. O myślach od których staramy się uciec, spychanych do podświadomości stanach towarzyszących odchodzeniu można było porozmawiać z psychologami i założycielkami Polskiego Instytutu Traumy. 8 listopada rozpoczęła się I edycja kampanii, ale nie ostatnia w listopadzie.

Przez cały miesiąc organizatorzy i eksperci prowadzą spotkania, rozmowy i odpowiadają na pytania związane z procesem odchodzenia. 22 listopada odbędzie się panel dyskusyjny online o tym jak rozmawiać z dziećmi o śmierci. W panelu wezmą udział eksperci kampanii i zaproszeni goście. Podczas spotkania online, każdy będzie mógł zadać pytanie i otrzymać wsparcie psychologiczne i merytoryczne.

Nieprzypadkowo na miejsce konferencji w ramach kampanii "Zanim Ciebie zabraknie" zostało wybrane hospicjum stacjonarne w Pogorzelicach.

Obiekt jest jeszcze w trakcie budowy, ale zorganizowanie spotkania właśnie tam miało uzmysłowić potrzebę jego funkcjonowania. Choroby nowotworowe stanowią w Polsce drugą najczęstszą przyczynę zgonów. Rocznie z tego powodu umiera niemal 100 tys. ludzi, co oznacza, że każdego dnia zabijają one prawie 300 osób.

W hospicjach w całej Polsce brakuje miejsc, w powiecie lęborskim takiej placówki dotąd nie było. Zadania stworzenia "od zera" pierwszego hospicjum w powiecie podjęła się Agata Kozyr, prezes Fundacji lęborskie Hospicjum Stacjonarne.

- Tworzymy dzieło, by nieść pomoc osobom cierpiącym i potrzebującym. By otulać płaszczem godności. By rodzinom i bliskim dawać wytchnienie. By czynić wszystko, co tu się wydarzy w poczuciu służby drugiemu człowiekowi. W poczuciu miłości do niego. Mówimy tu o godnym odchodzeniu, o byciu z rodziną 24h/7, nawet o pobycie z pupilem, jeśli pragnie tego osoba, która odchodzi - mówi Agata Kozyr, założycielka Fundacji Lęborskiego Hospicjum Stacjonarnego.

Lęborskie Hospicjum Stacjonarne to pierwsza placówka, która będzie świadczyła tego typu opiekę w trybie stacjonarnym w regionie, na który składa się powiat lęborski i gminy sąsiadujące. 2/3 tych obszarów stanowią tereny wiejskie. Najbliższe placówki są oddalone o 50-80 km od Pogorzelic, gdzie budowana jest ta przestrzeń dla spotkań chorych i ich rodzin.

Jak duża jest potrzeba budowy takiej placówki świadczy skala wsparcia ludzi dobrej woli, które pomagają w finansowaniu budowy hospicjum. W ubiegłym roku na budowę hospicjum rząd przekazał 800 tys. zł wsparcia.

- Tych hospicjów jest wciąż za mało, że rodziny i osoby, które są w terminalnym stanie zaawansowania choroby, oczekują na miejsce nawet po 3 tygodnie. Przeprowadziliśmy badania, w których wzięło udział ponad pół tysiąca osób. Pokazały one, że nie ma rodziny, której nie dotknęła choroba nowotworowa - zaznacza założycielka Fundacji Agata Kozyr.

Kampania Zanim Ciebie Zabraknie szuka odpowiedzi na najtrudniejsze kwestie, takie jak rozmowy z dziećmi o śmierci, umiejętne spędzanie ostatnich chwil z terminalnie chorym czy trauma i pustka, jakie pojawiają się po śmierci bliskiego.

W projekcie uczestniczą założycielki Polskiego Instytutu Traumy - dr Teresa Jadczak-Szumiło oraz Magdalena Szyszkowska. Obie Panie mają za sobą olbrzymie doświadczenie i wiedzę, którymi pragną się dzielić.

Dr Teresa Jadczak-Szumiło jest psychologiem, trenerem II stopnia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, od 25 lat specjalizuje się w pomocy psychologicznej w sytuacjach traumy wczesnodziecięcej i przywiązania. Po wybuchu wojny na Ukrainie zaprosiła do współpracy dr Bruca Perry’ego, światowego eksperta w dziedzinie traumy dziecięcej na rzecz pomocy dzieciom dotkniętym stratą najbliższych. 

Dzieci, które doświadczyły śmierci bliskiej osoby nie powinny nigdy być z tym same. Trzeba im w jak najbardziej zrozumiały sposób wyjaśnić co się stało. Dziecko w tej sytuacji zawsze ma wiele pytań i to najważniejsze: gdzie teraz jest babcia, dziadek, ciocia, mama czy tata? Każdy z nas powinien sformułować tą odpowiedź najlepiej jak potrafi, zgodnie ze swoimi przekonaniami.

Dzieci - podobnie jak my dorośli - muszą mieć możliwość pożegnania się z bliską osobą. Potrzebują rozmawiać o niej, wspominać ją, mieć możliwość płakać za nią. Kiedy będą mogły doświadczać tego w bliskości, ból zostanie wyrażony i stanie się możliwy do powolnego ukojenia. Dzieci muszą mieć możliwość rozmawiania o stracie jakiej doświadczyły.

Muszą przeżyć strach i lęk związany ze stratą, a następnie pojawiający się smutek. Jeżeli dziecko nie może wyrazić tych uczuć proces żałoby może się przedłużać, a czasami stać się tak bolesny, że zapisze się na stałe w doświadczeniu dziecka jako rozpacz nie do udźwignięcia- podkreśla Teresa Jadczak-Szumiło.

Z pomocą mogą przyjść bajki, które w terapeutyczny sposób wykorzystują metaforę, aby dzieciom opowiedzieć o stracie. Cała seria bajek została stworzona przez młodych wolontariuszy działających w Fundacji z Lęborka.

Poprzez bajki chcieli opowiedzieć co dla nich znaczy służba w hospicjum, jak czują chorobę, jak widzą śmierć. Całość historii spisała jedna z wolontariuszek - Paulina Pyrcha, która, gdy rozpoczynała wolontariat w fundacji, była uczennicą szkoły średniej w Lęborku - dziś jest studentką Akademii Morskiej. Nagrane bajki są udostępnione na stronie kampanii.

CZYTAJ:Konferencja Gdańsk Model United Nations 5 edycja. Czyli młodzi o problemach współczesnego świata