Tydzień dobrych wiadomości dla portów i stoczni

Zacznijmy od portu w Gdańsku. 23 lipca ogłoszono, co wybuduje terminal na zalądowionych terenach portu. Wygrała firma DCT. I jest to wiadomość znakomita, bo ten właśnie terminal od lat buduje swoją i portu pozycję na światowych mapach logistycznych.

Już dziś DCT Gdańsk to największy terminal kontenerowy na Morzu Bałtyckim. Od czasu pierwszej inwestycji w 2007 roku wybudowano dwa terminale morskie o łącznej przepustowości 3 mln TEU (TEU to oznaczenie statystyczne - odpowiednik kontenera 20-stopowego).

Dzięki budowie nowego terminalu Baltic Hub 3, na terenie portu powstanie trzecie nabrzeże głębokowodne, zwiększając tym samym możliwości przeładunkowe DCT Gdańsk o 1,5 mln TEU do łącznie 4,5 mln TEU rocznie. W ramach inwestycji, której wartość wynosi 450 mln euro, powstanie nabrzeże głębokowodne o długości 717 m, głębokości 18 m oraz plac o powierzchni 36 ha.

Jednak ważniejsze jest spojrzenie strategiczne - czemu ten terminal ma służyć. I tu jest istota sprawy - trzeci terminal DCT to umocnienie pozycji portu w Gdańsku i samego terminala w światowych łańcuchach logistycznych. To możliwość ściągania nowych operatorów logistycznych. Każdy kontener przeładowany w Gdańsku (czy Gdyni), to dodatkowe wpływy do polskiego budżetu, to zlecenia dla firm logistycznych, to praca dla polskich transportowców, ogromne możliwości dla całej branży. Więcej kontenerów to możliwy, skokowy przyrost miejsc pracy.

Ale też powiedzmy wprost - kolejny terminal w Gdańsku (i planowane w Gdyni) są niezbędne, by gonić konkurentów.

W Polsce w 2019 r. przebiliśmy granicę 3 mln przeładowanych TEU. W 2020 r. spadliśmy poniżej tego poziomu (to skutek pandemii), ale tylko nieznacznie. Dobre wyniki? W zasadzie dobre, ale...

W niemieckich portach przeładowywane jest 19 mln TEU rocznie. W Finlandii liczącej 5,5 mln osób przeładowywane jest 1,6 mln TEU. Na Litwie, gdzie mieszkańców jest mniej niż 3 mln, przeładowuje się ponad 700 tys. TEU. To pokazuje potencjał gospodarek i transportu w kontenerach. Porównując nasze przeładunki z wynikami Finów i Litwinów, polskie 3 mln wyglądają nieco mniej dumnie. Te dane pokazują jasno - rynek jest, potencjał wzrostu jest - budujmy infrastrukturę. I fakt, że to robimy, naprawdę pokazuje siłę polskich portów.

Dlatego informacje z Gdańska były niezwykle ważne. Ale kto wie czy nie ważniejsze informacje napłynęły z Gdyni. Tam bowiem ziściły się zapowiedzi i oficjalnie zamówiono 3 fregaty dla Marynarki Wojennej. W skład konsorcjum wchodzą m.in. PGZ Stocznia Wojenna i Grupa „Remontowa”. Wartość projektu szacuje się na 8 mld zł, choć wraz z różnymi opcjami uzbrojenia może się ta wartość zmieniać, tym bardziej, że na pierwszy z okrętów poczekamy co najmniej 4 lata. Ale wydarzenia z Gdyni są niezwykle istotne dla polskiej gospodarki i obronności. 8 mld zł z programu „Miecznik”, to największe zamówienie resortu obrony w polskim przemyśle zbrojeniowym. To realna szansa na podniesienie poziomu technologicznego stoczni, to okazja do odbudowy i unowocześnienia mocy produkcyjnych. Z punktu widzenia obronności i polityki zagranicznej – to możliwość realizowania naszych zobowiązań w NATO na znacznie wyższym poziomie.

Od lat eksperci alarmują, że Marynarka Wojenna to najbardziej niedoinwestowana część polskich sił zbrojnych. Zamówienia niszczycieli min z serii Kormoran czy budowa holowników nie poprawiły tej sytuacji w sposób skokowy. Budowa 3 fregat – nowoczesnych, wielozadaniowych – tę sytuację poprawić może. To także okazja dla polskich stoczni, które zyskują ogromne zlecenia, a realizując zamówienie zyskają ogromne kompetencje. I znowu – w tle są setki, a może i tysiące wartościowych miejsc pracy, które mogą powstać przy tym projekcie.