Twierdza Wisłoujście - perła sztuki militarnej na dawnych przedstawieniach [STARE RYCINY I POCZTÓWKI]

Twierdza Wisłoujście

Sama nazwa geograficzna Wisłoujście pojawia się już w relacji z IX wieku anglosaskiego podróżnika Wulfstana. Był on wysłanym przez króla anglosaskiego szpiegiem mającym zbadać wschodnie wybrzeże Bałtyku. Pojawienie się nazwy świadczy o roli ujścia “królowej polskich rzek” we wczesnym średniowieczu. Najprawdopodobniej pierwsze fortyfikacje wiążą się z okresem panowania krzyżackiego oraz zmianą w XIV wieku koryta Wisły. W związku ze nią nie było ono możliwe już kontrolowanie rzeki przez zamek znajdujący się w widłach kanału Radunii i Motławy. Na miejscu obecnego oddziału muzeum powstał urząd Mistza Ujścia. Urzędował on we wzniesionym w latach 1379-1382 blokhauzie, czyli fortalicji drewniano-ziemnej. Drewniana fortyfikacja ulegała częstemu zniszczeniu, między innymi za sprawą oblegających Gdańsk wojsk husyckich pod wodzą Jana Czapka z San. Czescy buntownicy religijni przybyli na Pomorze w 1433 roku na zaproszenie Władysława Jagiełły celem egzekucji traktatów pokojowych. Odbudowano blokhauz, a już po pokoju toruńskim wybudowano ceglaną wieżę. Prace nad pierwszą trwałą fortyfikacją na Wisłoujściu zakończono w 1482 roku. Od samego prawdopodobnie początku wieża funkcjonowała jako latarnia, naprowadzająca statki na wejście do Wisły. Za światło służyły wówczas kosze z ogniskami.