Tak wyglądało molo w Orłowie przed wojną. Było dwa razy dłuższe i płatne [archiwalne zdjęcia]

Orłowo (wówczas nazywane Adlershorst) było niezależną od Gdyni wsią. Nazwa pochodziła od nazwiska rybaka Hansa Adlera. W roku 1829 kupił on od miejscowego młynarza ziemię przy ujściu rzeki Kaczej, na której postawił karczmę. Nazwał ją Adlershorst, co najlepiej tłumaczyć jako „Orle Gniazdo” – inspiracją miała być para orłów, która gniazdowała w okolicy słynnego klifu. Spolszczona nazwa Orłowo występuje już w roku 1886 w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego. Była to naprawdę bardzo niewielka miejscowość, w roku 1871 znajdowały się tutaj tylko dwa domy, zaś w 1908 zaledwie siedem. Kolejne lata to jednak rozwój miejscowości związany z pojawieniem się letników. Rybackie rodziny szybko zaczęły wynajmować izby dla ówczesnych turystów, przystąpiono również do rozbudowy infrastruktury mającej przyciągać gości.

Pierwszy pomost dla statków w tym miejscu pojawił się w latach I wojny światowej i pełnił również funkcje pomostu spacerowego dla domu zdrojowego. W latach 20. XX wieku władze polskie rozbudowały molo do długości 115 metrów. Przybijały tu między innymi statki białej żeglugi. Szybko okazało się jednak, że rozmiar pomostu jest niewystarczający dla potrzeb ludności rozbudowującej się Gdyni.

W 1934 roku przystąpiono do gruntownej rozbudowy - dokonała ją Kompania Szkolna Batalionu Mostowego Wojska Polskiego z Modlina. Za budulec posłużyło drewno z Molo Południowego w centrum Gdyni - w tym czasie zastąpiono je nasypem ziemnym. Molo miało 430 metrów długości i mogły przy nim stawać nawet pasażerskie statki pełnomorskie. Niedaleko wybudowano łazienki, zaś samo Orłowo w 1935 roku zostało przyłączone do Gdyni. Pomost przetrwał wojnę, niestety w 1949 roku sztorm poważnie uszkodził konstrukcję, którą rozebrano niemal doszczętnie w latach 50. Dziś w tym miejscu stoi nowe molo o długości 180 metrów. Dla porównania sopocki pomost ma 511,5 metrów, z czego 458 m wchodzi w głąb Zatoki Gdańskiej.