Cenne znalezisko trafi wkrótce do konserwatora w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku. But nie jest cały, ale zachował się pasek z oryginalną pętelką. Jego długość wynosi 27-28 cm. - Ma ciemnobrązowy naturalny kolor, uzyskany przy garbowaniu z użyciem kory dębowej - wyjaśnia Maciej Kurpiewski z lęborskiego muzeum.
- Stopień zachowania nie pozwala, przynajmniej na razie, na jego eksponowanie. Należy do minimum ograniczyć bowiem wpływy zewnętrzne. Po konserwacji chcielibyśmy pokazać go na wystawie "Od ciżemki do obcasa", planowanej przez nasze muzeum na czerwiec tego roku.
O tym że skórzany but najprawdopodobniej pochodzi ze średniowiecza, świadczy jego budowa i kształt, przede wszystkim nosek, charakterystyczny dla epoki, a także dwuczęściowa podeszwa.
Natomiast polskim lęborskim ewenementem jest trójwarstwowy obcas ze skór podeszwowych, łączonych ćwiekami - drewnianymi kołeczkami. Obuwie z wydłużonymi noskami stało się modne na zachodzie Europy na początku XII wieku, dzięki kontaktom z Bliskim Wschodem. W Polsce pojawiło się później, pod koniec XIII wieku, a upowszechniło się dopiero w XIV wieku. Długość noska regulowano... specjalnymi zarządzeniami, przy czym brano pod uwagę status społeczny ludności. Im wyższy był stan, tym dłuższy nosek.
W rezultacie najdłuższe buty nosiła ówczesna szlachta, a także bogaci kupcy. Ten znaleziony w lęborskim wykopie nie jest zbyt długi. Zachował się do naszych czasów, ponieważ zrobiono go solidnie, z garbowanej skóry.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
