"Rosja poza Rosją". O swojej fascynującej podróży w głąb Azji opowiada Kinga Lityńska [rozmowa, konkurs - wygraj książkę]
Wiem, że podczas podróży ważni są dla Ciebie ludzie, których spotykasz. Kogo udało Ci się spotkać tym razem? Kto najbardziej zapadł Ci w pamięć?
Myślę, że ludzie, którzy mi pomagali, z którym miło było spędzać czas, szczególnie kiedy od celu dzieliło nas… 2 tysiące kilometrów, a podróż odbywała się TIRem po krajowej – gruntowej- M56. Coś niesamowitego. W Tyndzie położonej na Syberii, na trasie kolei BAM zabrali nas – mojego przyjaciela Izaaka i mnie – dwaj kierowcy z Uzbekistanu jadący do Jakucka, najzimniejszego miasta na świecie. Wspólnie łataliśmy dziury w oponach, jadaliśmy posiłki, rozmawialiśmy: o starych rządach w Rosji i o rządach nowych i o tym jak to Putin obiecał, że za 5 lat asfalt na syberyjskiej drodze , wtedy pokrytej rudą gliną, będzie wszędzie.
Pamiętam Olega, który „przechwycił” nas w Jakucku i dalej Droga Kości pojechaliśmy nad Morze Ochockie do Magadanu. 5 dni i 5 nocy trwała podróż dżipem na Daleki Wschód. 5 dni i 5 nocy byliśmy „uwięzieni” w dżipie, niemalże dosłownie, gdyż trudno było otworzyć okna aby wnętrze samochodu nie wypełniło się bzyczącymi komarami, nieuchronny efekt uboczny wiecznej zmarzliny, która wiosenna porą zamienia zamarznięty zima grunt w błoto.
Pamiętam strażników Parku – Wowę i Siergieja, wraz z którymi zamieszkaliśmy w Kronockim Parku Narodowym na Kamczatce. Wspólnie przemierzaliśmy podmokłe tereny tundry, łowiliśmy ryby, kąpaliśmy się w błotnym jeziorze – naturalnym, gorącym jacuzzi, w nerwowym oczekiwaniu na niedźwiedzia brunatnego.
