Niedawno słuchałem, jak ktoś zagadnął pewną oczytaną nastolatkę, czy ma już swój literacki autorytet. Do rozmowy wtrąciła się jej matka (absolwentka jednej ze stołecznych katolickich uczelni). Matka nie zdzierżyła. Wzburzona, dialog z dzieckiem zakrzyczała. Po co dziecku wciskać anachroniczne mierniki wartości?
Autorytet nie poddaje się kartezjańskim definicjom. Pojęcie rozlewa się nurtem szerokim. Przeglądam albumową księgę "Autorytety", wydaną przez Forum Dialogu Gdański Areopag. Wokół autorytetu krążą i autorytet drążą; informuje Katarzyna Żelazek na wstępie - "córki piszące o matkach, zięciowie piszący o teściach, studenci o profesorach, lekarze o mentorach".
W tomie wypowiadają się trójmiejscy sąsiedzi nasi, nasi wychowawcy i wychowawcy potomków naszych. Ekonomista Piotr Janukowicz autorytet przyznaje osobom, z którymi się przyjaźni. Ale zastrzega: "Życie dowodzi, że autorytet zyskuje się trudno, a traci łatwo".
Pedagog Karol Jasek do autorytetów zalicza elitę intelektualną i duchową. Senior Wacław Dziewulski rozróżnia autorytety rodzinne, zawodowe, polityczne, moralne, społeczne.
Według Teresy Samuła-Koszałki, "autorytet to takie górnolotne słowo". Z kolei słowa ostrożnie waży studentka I roku matematyki, Elżbieta Mikołajczyk: autorytet - szacunek, pobożność, sumienność, miłość, Pietas. Autorytet nie do wyjęcia dla niej to jej mama. Tak, jak dla innych tata. I tak, ciężko doświadczonego ojca z dumą wspomina poetka i artystka Zofia Januszewska -Melloch: "Był wrażliwy na cudzą krzywdę, biedę, cierpienie. Był skałą. Można było oprzeć się na Nim".
Tak samo, ojca represjonowanego przez ubecję wspomina Zofia Kusiak, stomatolog z Nowego Dworu. Ojcowski świecki autorytet motywuje w perspektywie metafizycznej Tadeusz Andrzej Skutnik, który przywołuje również autorytety braci starszych, Zbigniewa Herberta i Mariana Kołodzieja. Mówiąc natomiast o ojcu duchowym Janie Pawle II, Skutnik wyznaje: "Nie dojrzałem jeszcze, aby o tym moim autorytecie mówić odpowiedzialnie".
Tu pozwolę sobie wtrącić nutkę osobistą. Oto teolog Krzysztof Niedałtowski wspomina w księdze Józefa Zator-Przytockiego, księdza męczennika. Tak się złożyło, że będąc szczeniakiem jeszcze, kazań tego heroicznego duchownego słuchałem w kościele na Czarnej. Dziś powiem nie bez wstydu. Do nauk ks. Przytockiego nie dojrzałem.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
