Pożycie udane jak za Gierka - 98 procent satysfakcji

Takie to myśli chodziły mi po głowie, gdy zaznajamiałem się z treścią raportu prof. Zbigniewa Izdebskiego pt. "Seksualność Polaków na początku XXI wieku". I czegóż to ciekawego można dowiedzieć się z tej lektury? Rzeczy, mianowicie, zupełnie niezwykłej: tylko 2 procent naszych rodaków i 4 procent rodaczek źle ocenia swoje życie seksualne.

Polacy, naród znany na świecie przede wszystkim ze swojego zamiłowania do mocnych, czystych trunków i narzekania na wszystko wokoło, okazują się być nagle zadowoleni w stopniu niepamiętnym od czasów rytualnego głosowania na listę Frontu Jedności Narodu w PRL. Wprawdzie dotyczy to tylko jednej, w dodatku dość wstydliwej sprawy, ale jednak.

Ale spokojnie, za wcześnie, by popadać w euforię, o ekstazie już nie wspominając. W opublikowanej ostatnio rozmowie z Jackiem Żakowskim prof. Izdebski wyjaśnia przyczynę tego nadzwyczajnego fenomenu. Po prostu Polacy mają w kwestii "pożycia" dramatycznie niskie oczekiwania i w związku z tym zadowalają się byle czym. To trochę jak zachwyt nad małym fiatem, przeżywany przez jego pierwszych posiadaczy z górą trzy i pół dekady temu. Jak się nigdy nie dosiadało forda mustanga, to nawet w maluchu można mieć wrażenie, że się złapało Pana Boga za... kierownicę.

I tu dochodzimy do sedna sprawy. Na przykładzie życia płciowego Polaków widać jak na dłoni, że zadowolenie jest wprost proporcjonalne do stopnia ignorancji. Nie mają więc racji różnej maści lewicowo-liberalno-feministyczni aktywiści, domagający się wprowadzenia oświaty seksualnej do szkół.

Czytaj więcej felietonów Dariusza Szretera

Taka wiedza mogłaby nie tyle nawet zdeprawować młode pokolenie, ile wywołać u niego frustrację, nerwicę, wpędzić w kompleksy, skłonić do zapisania się do jakiejś partyjnej młodzieżówki lub zasilenia ruchu przeciwników energii atomowej i GMO. Dla ich własnego dobra należy ich zatem utrzymywać w błogiej nieświadomości.

Założywszy, że owa prawda ma charakter uniwersalny, pokusić się możemy o wypisanie recepty na inne rodzime bolączki, w tym osławiony kompleks polski. Wielu rodaków frustruje się z powodu niezasłużenie wątłej - ich zdaniem - pozycji naszego kraju na arenie europejskiej. Dlaczego? Bo ich wyobrażenia o potędze Polski urobione zostały na wzorcu państwa Jagiellonów.

I choć Polacy tłumnie najeżdżają dziś nie tylko plaże Riwiery Tureckiej, ale także egipskiej Hurghady, nie o takiej Polsce od morza do morza śnią po drugiej butelce Absolwenta. W tej sytuacji słuszną intuicją wykazała się ministra edukacji Krystyna Szumilas, ograniczając liczbę godzin z historii w szkołach. A głodujący przed krakowskim kościołem Stanisława Kostki w proteście przeciw tej decyzji działają przeciw żywotnym interesom narodu - jego dobremu samopoczuciu.

Największym jednak wrogiem Polaków jest internet, słusznie swego czasu piętnowany przez Jarosława Kaczyńskiego i nie bez kozery, acz nieskutecznie prześladowany (ACTA) przez Donalda Tuska. Taki internauta to sobie wyszuka, sprawdzi, a czasem nawet sprowadzi z ościennych krajów różnej maści wynalazki i potem są z tego same kłopoty - ambicje, oczekiwania, wymagania.

Prof. Izdebski też twierdzi, że internauci to już osobna kategoria w jego badaniach. No i rzecz najważniejsza - nie biorą się z tego dzieci, które miałyby w przyszłości zarobić na nasze emerytury. Ale jeśli odpis podatkowy na internet jest tylko 400 zł niższy niż ulga na dziecko, trudno liczyć na odwrócenie tendencji demograficznych.