Pomidory rosnące „do góry nogami” – jak je hodować? Oryginalna uprawa pomidorów bez tajemnic. Zaoszczędzisz miejsce i zyskasz pyszne warzywa

Jednym z ciekawszych, choć dość kontrowersyjnych pomysłów jest uprawa pomidorów w pojemnikach „do góry nogami”. I choć nie jest to sposób zbyt popularny, warto przyjrzeć mu się bliżej, bo wbrew pozorom nie jest takim dziwactwem, jak mogłoby się wydawać.

Uprawa pomidorów „do góry nogami” ma wiele zalet:

• uprawa pomidorów „do góry nogami” pozwala zaoszczędzić sporo miejsca na poziomie gruntu (np. w szklarni lub tunelu) i umożliwia uprawę warzyw na bardzo ograniczonej przestrzeni, np. na balkonie lub tarasie bądź na metalowym stojaku, ustawionym na trawniku,
• pozwala też podlewać pomidory wprost na podłoże w pojemniku, bez konieczności moczenia liści i owoców, czego te rośliny bardzo nie lubią,
• ułatwia również nawożenie warzyw, którym można dostarczać odżywkę bezpośrednio w okolicę korzeni,
• tak uprawiane pomidory mają również lepszy dostęp do światła, więc są słodsze i szybciej dojrzewają,
• pomidory rzadziej też padają ofiarą chorób i szkodników, więc nie wymagają licznych zabiegów ochronnych. Ich system korzeniowy otrzymuje więcej ciepła i wody, więc rośliny są silniejsze, zdrowsze i lepiej wyrośnięte,
• nie trzeba się też martwić o nietypowe ułożenie krzaczków, gdyż pomidory potrafią się przystosować do takiego rodzaju uprawy. Szukają dla siebie najlepszej pozycji i sprawnie wyginają się w kierunku światła. Jeśli jednak nadmiernie się rozrosną, a ich pędy staną się zbyt długie, trzeba będzie przywiązać je do doniczki, aby się nie złamały.

W sprzedaży dostępne są gotowe worki i pojemniki do uprawy pomidorów „do góry nogami”, nazywane doniczkami wiszącymi na pomidory lub planterami (w Polsce nie są jeszcze zbyt popularne), ale jeśli zdecydujemy się wykorzystać wiaderka po kiszonkach lub butelki po wodzie mineralnej, damy drugie życie plastikowym naczyniom i ograniczymy ilość niepotrzebnych odpadów.

Przygotowanie tego rodzaju uprawy nie jest trudne, choć wymaga nieco kreatywności. Jeśli wybierzemy gotowe pojemniki, znajdziemy tam dokładną instrukcję ich użycia, kiedy natomiast postawimy na niepotrzebne naczynia plastikowe takie jak butelki czy wiaderka (muszą być dostatecznie duże, np. 5-10 l butelka po wodzie lub 3-4 kg wiaderko po kiszonkach, wysokie na ok. 30-40 cm), będziemy musieli sami je przygotować.

Butelce należy obciąć denko i zrobić w górnej części bocznych ścianek 4 otwory (na gorąco, np. rozgrzanym gwoździem) do zamocowania drutów lub sznurków, na których naczynie zostanie podwieszone, natomiast w pudełku, które już posiada rączkę, na której może zostać powieszone, wystarczy wykonać w dnie otwór na sadzonkę o średnicy ok. 5-7 cm.

Pewną trudność może sprawić umieszczenie w pojemniku sadzonki, ale i na to znajdzie się sposób. Najlepiej jest ustawić pojemnik na podporach w taki sposób, aby można było włożyć sadzonkę do otworu w dnie korzeniami do góry (nie może być zbyt duża i wyrośnięta, gdyż trudniej będzie się jej zaaklimatyzować w nietypowych warunkach).

Następnie otwór należy uszczelnić (np. kawałkiem gąbki, włókniny lub wyciętego z dna wiaderka krążka), co zapobiegnie wypadaniu ziemi z pojemnika. Kiedy już roślina znajduje się w naczyniu, a otwór w dnie zostanie zabezpieczony, pojemnik wypełniamy dobrą, żyzną ziemią lub podłożem do uprawy warzyw, a następnie podwieszamy na mocnych linkach, sznurkach lub drutach pod sufitem szklarni lub balkonu bądź w ogrodzie na stojaku lub gałęzi drzewa w taki sposób, aby mieć możliwość swobodnego podlewania rośliny od góry.

Oczywiście nie wszystkie pomidory sprawdzą się w takiej uprawie. Najlepiej wybierać do tego celu odmiany koktajlowe niskie lub karłowe bądź odmiany o naturalnie przewieszającym się pokroju. Należą do nich np.:

• „Tumbling Tom Red”,
• „Pendulina Orange”,
• „Pendulina Red”).

Unikajmy natomiast odmian wysokich, silnie rosnących i rodzących duże owoce (np. „Bawole serce”, „Gigant”), których ciężar mógłby połamać pędy.