Pierwsza mówiła o tym, że w czasie konfliktów rodzinnych wolno zarówno jemu, jak i jego połowicy zachowywać się w sposób wysoce ekspresyjny, nawet z brakiem poszanowania dla sprzętów domowych, byle przed ułożeniem się do snu - zwaśnieni małżonkowie pojednali się. To bardzo nowatorskie podejście, zważywszy, że do tej pory duchownych interesowało głównie, co i w jaki sposób dzieje się po tym, jak on i ona już się w tym łożu znajdą. Druga wskazówka mówiła natomiast o tym, by nie być "chrześcijaninem cukiernianym", które to określenie nabiera szczególnego smaku w kraju papieskich kremówek.
Faktem jednak jest, że głównym adresatem napomknień, żeby nie powiedzieć ostrzału Franciszka jest hierarchia. I muszę przyznać, że zaiste świętą cierpliwość mają nasi biskupi do swojego watykańskiego pryncypała, będąc zmuszonymi do wysłuchiwania w kółko o potrzebie ubóstwa, w tym przesiadki do mniej wystawnych samochodów, zwalczania pokusy karierowiczostwa i światowego życia, niewymuszania na wiernych opłat za posługę religijną, mniejszego skoncentrowania na grzechach związanych z cielesnością czy wreszcie wygłaszania kazań krótkich i zrozumiałych. W innej instytucji już dawno wytoczono by sprawę o mobbing, a tu proszę - arcybiskup Hoser, typowany na jednego z głównych kandydatów na stanowisko przewodniczącego episkopatu po abp. Michaliku (co chyba w całej sprawie nie jest bez znaczenia) - nawet trochę przeprosił za tolerowanie księdza pedofila w swojej archidiecezji.
Z tymi księżmi pedofilami to dziwna sprawa. Przez lata zapewniano nas, że Kościoła w Polsce ta sprawa nie dotyczy, a teraz znów chwilami można by odnieść wrażenie, że to jakaś wyjątkowa plaga. Owszem plaga, ale nie w znaczeniu ilościowym. To nie pedofile w sutannach są głównym problemem. Choć dla ofiar oczywiście tak. O co w tym przede wszystkim chodzi, i co najbardziej oburza, to tolerowanie i lekceważenie ewidentnego zła przez członków instytucji, która ma dobro wypisane na sztandarach. A tych, którzy kryli bądź coś wiedzieli, ale nie reagowali, jest znacznie więcej, niż tych, którzy bezpośrednio krzywdzili dzieci. Pamiętam rozmowę z pewnym księdzem, jaka ukazała się na tych łamach po tym, jak wybuchła sprawa arcybiskupa Paetza. "Mówiło się o tym od dawna" - przyznał nasz rozmówca. "Od jak dawna?" - dociskała dziennikarka. "Od 18 lat".
I to jest główny grzech Kościoła w tej sprawie. Natomiast odpowiedzialność za finansowe zadośćuczynienie ofiarom, do czego nie poczuwa się prymas Kowalczyk, to sprawa sumienia. Przynajmniej dopóki przed sądem nie zapadnie pierwszy wyrok w tej sprawie.
Tu sięgamy głębszej kwestii - problem polskich biskupów, czy szerzej polskiego Kościoła hierarchicznego, polega na tym, że są oni przyzwyczajeni do sytuacji, że to oni wiedzą lepiej. Wcześniej jakoś się to na rodzimym gruncie sprawdzało. Tymczasem nastał papież, który ma odwagę powiedzieć: "Kim jestem, żeby osądzać?". To oczywiście do pewnego stopnia figura retoryczna. Franciszek dobrze wie, czego chce. Ale jeszcze lepiej wie, czego nie chce - pochopnego wykluczenia innych, co tak kochamy tu, w kraju wiecznych barykad.
Ale jest jeszcze jedna przyczyna rozminięcia się Franciszka z zaściankowym, polskim widzeniem spraw, z horyzontem ledwie sięgającym Brukseli z lewa i Smoleńska z prawa. Kardynał Bergoglio, papież z naprawdę dalekiego kraju, wniósł do Watykanu inne, świeże spojrzenie na globalne wyzwania, przed którymi wszyscy stajemy. W świecie, gdzie ponad 1,2 miliarda osób żyje za równowartość poniżej 1,25 dolara dziennie, a z głodu, niedożywienia i chorób corocznie umiera blisko 11 milionów dzieci poniżej piątego roku życia - bieda, nierówności społeczne oraz wynikające z nich cierpienie i patologie są naprawdę dużo większym problemem niż stosowanie metody in vitro czy aborcja. Co nie oznacza, że w tych ostatnich kwestiach Franciszek ma inne zdanie od swoich poprzedników.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
