Pięć medalowych atutów Asseco Gdynia

Po pięciu kolejkach ekstraklasy gdynianie mają bilans 4-1 i zajmują czwarte miejsce w ligowej tabeli. Gracze trenera Davida Dedka są blisko pozycji medalowej, choć w wielu przedsezonowych prognozach brakowało dla nich nawet miejsca w play-off.
Dziś wyniki Asseco to jedyny optymistyczny akcent w analizie postawy drużyn z Pomorza. Czy gdyńska ekipa to nasza ostatnia nadzieja na medal? To przedwczesna ocena, jednak drużyna Dedka ma pięć atutów, których nie ma żadna inna drużyna w lidze.

1. Młodość, entuzjazm, dynamizm. Kibice w Gdyni nie muszą wylewać łez tęsknoty za złotymi czasami, w których ich drużyna przepełniona była gwiazdami ściągniętymi za wielkie pieniądze. Dziś co najmniej równie przyjemnie ogląda się postępy młodych polskich koszykarzy, takich jak Sebastian Kowalczyk, Przemysław Żołnierewicz, a przede wszystkim Filip Matczak.
Młode wilki spod znaku Asseco z każdym meczem rosną jako koszykarze na oczach widowni. W starciach z bardziej doświadczonymi zespołami głód zwycięstw i sukcesów jest zawsze ich atutem. Widać to było w ostatnim kapitalnym meczu ze Stelmetem Zielona Góra, wygranym 72:68.

2. Center niefałszywy. W polskiej ekstraklasie wysocy środkowi potrafiący dobrze wypełniać zadania koszykarza na tę pozycję to rzadkość. Klub z Gdyni trafił w zeszłym sezonie w dziesiątkę, podpisując dłuższy kontrakt z bliżej nikomu nieznanym Ovidijusem Galdikasem. Mierzący 217 cm Litwin początkowo wydawał się pociesznym, pająkowatym chudzielcem niezdolnym do poważnej podkoszowej walki. Z czasem okazało się jednak, że swój dar od natury potrafi doskonale wykorzystać. Dzięki wzrostowi jest najlepszym zbierającym i blokującym ligi, a długimi ramionami wywołuje istną panikę u wchodzących pod gdyński kosz rywali. Choć nie jest i nie będzie koszykarskim wirtuozem, dla Asseco jest prawdziwym skarbem.

3. Łebski trener. W ubiegłym sezonie David Dedek nie otrzymał ligowej nagrody dla najlepszego trenera roku, choć powinien. W obecnych rozgrywkach chyba tylko kataklizm może mu ją odebrać. Słoweniec jest jednocześnie wymagający i wyrozumiały dla swoich zawodników, co daje widoczne efekty. Poza tym to niesamowity spryciarz. W wypowiedziach przedmeczowych niemal zawsze stwierdza, że to przeciwny zespół jest faworytem, wymieniając przy okazji jego największe atuty. Gdy przychodzi do grania, zawodnicy Dedka rzucają się na przeciwników z agresywną obroną, która niweluje różnice w wyszkoleniu czy doświadczeniu.

4. Lider pełną gębą. Zeszłoroczne zwycięstwa Asseco wiązały się bezpośrednio z osobą A.J. Waltona, który był jednym z największych indywidualnych objawień rozgrywek. W nowym sezonie amerykański rozgrywający cały czas robi swoje, jednocześnie pozwalając czasami przejąć pierwsze skrzypce swoim kolegom. Szkoda tylko, że mimo zapowiedzi przez lato nie poprawił swojego rzutu z dystansu. Na szczęście na razie nie stanowi to dla zespołu wielkiego problemu.

5. Są rezerwy. Najbardziej zadziwiające w dobrym starcie Asseco jest fakt, że gdynianie grają skutecznie bez dobrze funkcjonującego strzelca dystansowego. Przemysław Frasunkiewicz leczy kontuzje i jego udział w zwycięstwach jest znikomy, z kolei Lazar Radosavljević, owszem, gra, ale głównie pudłuje (w sezonie 3/17 zza linii 6,75). Można przypuszczać, że Serb prędzej czy później się przełamie lub zostanie wymieniony na lepszego zawodnika. Skutecznie rzucający skrzydłowy mógłby wynieść gdynian na jeszcze wyższy poziom.