Ospa małpia w województwie warmińsko-mazurskim. Choroba najczęściej roznosi się przez kontakty seksualne. Pierwszy przypadek na Warmii

- Dwa pierwsze potwierdzone przypadki ospy małpiej w województwie warmińsko-mazurskim odnotowaliśmy mniej więcej w jednym czasie. 1 sierpnia 2022 r. wpłynęło do powiatowej stacji sanitarno – epidemiologicznej zgłoszenie o podejrzeniu zachorowania na ospę małpią u pacjenta z powiatu iławskiego, drugie - 2 sierpnia 2022 r. dotyczyło osoby z powiatu olsztyńskiego. Obaj mężczyźni zostali hospitalizowani w szpitalu zakaźnym – poinformowała Agnieszka Wabik – zastępca warmińsko – mazurskiego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

Na początku sierpnia przepisy nakazywały obowiązkową hospitalizację osoby zakażonej lub chorej oraz podejrzanej o zakażenie lub zachorowanie na ospę małpią, jednak 5 sierpnia przepisy uległy zmianie. Obecnie istnieje możliwość odbycia obowiązkowej izolacji w warunkach domowych – o czym decyduje lekarz np. Podstawowej Opieki Zdrowotnej.

- Jeśli lekarz zadecydował, że pacjent nie wymaga hospitalizacji, pacjent taki musi odbyć obowiązkową izolację w domu. I takiej izolacji podlegają obecnie trzy osoby podejrzane o zachorowanie na ospę małpią, czekamy na wyniki badań laboratoryjnych – są to mieszkańcy powiatu olsztyńskiego. Wszystkie osoby są poniżej 40 roku życia – dodała zastępca WMPWIS.

ZOBACZ TAKŻE: Małpia ospa w Polsce. Weszła obowiązkowa izolacja dla zakażonych i podejrzanych o zakażenie. Może trwać 30 dni

- Prowadząc wywiad epidemiologiczny staramy się ustalić, w jaki sposób mogło dojść do zakażenia wirusem ospy małpiej - czy to jest powrót z zagranicy, kontakt z osobą zakażoną lub chorą. Najczęściej są to kontakty seksualne. Na tym etapie szukamy powiązań między zarejestrowanymi przypadkami. Nie wszystkie zakażenia w województwie warmińsko-mazurskim są ze sobą połączone, także na tym etapie możemy stwierdzić, że nie jest to jedno ognisko – podała Agnieszka Wabik.

Wirus ospy małpiej - Monkeypox virus (MPXV) - jest wirusem odzwierzęcym, ale przenosi się nie tylko z zwierząt, może przenosić się również między ludźmi. - Wniknięcie wirusa do organizmu następuje na drodze kontaktu, poprzez ekspozycję na treść zmian skórnych czyli ich dotknięcie. Bardzo często dochodzi do zakażenia przez kontakt seksualny, podczas którego materiał zakaźny ze zmian skórnych przenoszony jest w takim przypadku na błonę śluzową, przez którą wirusy najłatwiej wnikają do organizmu. Do zakażenia może również dojść drogą kropelkową – jednak to jest dość rzadkie, bo wymagany jest dłuższy i bliższy kontakt – tłumaczy zastępca WMPWIS.

- Okres wylęgania zakażenia trwa od pięciu do dwudziestu jeden dni. Objawy zwiastunowe mogą wystąpić od pierwszego dnia, jednak mogą się pojawić z lekkim opóźnieniem. Należą do nich: zmęczenie, ból mięśni, ból głowy, temperatura ciała powyżej 38,5 stopni Celsjusza. W wielu przypadkach mamy do czynienia z powiększeniem węzłów chłonnych – lokalnie lub uogólnione. Oczywiście występuje też osutka, czyli zmiany skórne. Pojawiają się najczęściej od pierwszego do piątego dnia od momentu wniknięcia wirusa. W różnym stopniu nasilenia. Ich wystąpienie jest zależne od tego, w jakim stanie jest pacjent, czy jest obciążony innymi chorobami. Każdy przypadek jest inny. Najpierw zmiany skórne pojawiają się w miejscu wniknięcia wirusa do organizmu i tam jest ich najwięcej. Potem mogą się rozprzestrzeniać na inne części ciała. Przyjmuje się, że człowiek zaraża od momentu pojawienia się pierwszych zmian skórnych do momentu odpadnięcia strupów. Ale nie można wykluczyć, że osoby u których jeszcze nie wystąpiły zmiany skórne mogą być źródłem zakażenia. Najczęściej choroba trwa od dwóch do czterech tygodni - przekazała specjalistka.

O leczeniu pacjenta decyduje lekarz, jest to zazwyczaj łagodzenie objawów. W ciężkim przebiegu choroby może dojść do odwodnienia - szczególnie gdy występują wymioty lub biegunka, zapalenia płuc, zapalenia mózgu. Dodatkowo częstym powikłaniem po chorobie jest nadkażenia bakteryjne zmian skórnych. Zazwyczaj jednak przebieg choroby jest łagodny i pacjent nie musi być hospitalizowany.

Szczepienia społeczeństwa skutecznie zwalczyły ospę prawdziwą. W roku 1978 odnotowano jej ostatni przypadek. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, którego zadaniem jest ochrona przed chorobami zakaźnymi w Europie, rozważa wprowadzenie szczepień przeciwko ospie prawdziwej.

- Obecnie nie ma szczepionki na ospę małpią. Osoby, które były szczepione na ospę prawdziwą, są bardziej odporne na wirus ospy małpiej. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób opublikowało raport dot. ryzyka transmisji wirusa ospy małpiej w krajach UE, odniesiono się w nim również do ewentualnego zastosowania szczepionki przeciwko ospie prawdziwej w zapobieganiu zachorowania na ospę małpią. O ewentualnym zastosowaniu szczepionki będzie decydował lekarz.

- Na terenie województwa pomorskiego nie ma potwierdzonych przypadków małpiej ospy - poinformowała Anna Obuchowska -zastępca pomorskiego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.