Nowe urządzenia dla uczniów Zespołu Szkół Specjalnych nr 5 w Sopocie. Wkrótce powstanie tam sala integracji sensorycznej

Do Zespołu Szkół Specjalnych nr 5 przy ul. Kazimierza Wielkiego 14 w Sopocie uczęszczają uczniowie z niepełnosprawnościami fizycznymi i intelektualnymi w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym, głębokim, autyzmem lub z niepełnosprawnościami sprzężonymi, jak porażenie mózgowe.

Dzięki współpracy z Rotary Club Sopot, szkoła zyskała właśnie doposażenie obiektów sportowych, takich jak siłownia i sala gimnastyczna, a także nowoczesny sprzęt do diagnozy i analizy chodu, który będzie dostarczał informacji o postępach w rehabilitacji ruchowej uczniów. Już wkrótce podopieczni szkoły będą mogli też korzystać z sali integracji sensorycznej – miejsca, w którym stymulowany jest rozwój zmysłów.

- Sprzęt do terapii integracji sensorycznej wraz z systemem długofalowego monitorowania postępów w rehabilitacji został kupiony ze środków Klubów Rotary z Niemiec i Trójmiasta w ramach Global Grantu Rotary. Wartość Global Grantu wynosi 140 tys. zł – informuje Anetta Konopacka z Biura Promocji i Komunikacji Społecznej w sopockim magistracie.

Jak tłumaczą eksperci, integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania i reagowania na informacje dostarczane z otoczenia i własnego ciała. Zdrowe dziecko sprawnie się porusza, odbiera bodźce z zewnątrz i zachowuje się stosownie do sytuacji. W wyniku zaburzeń SI następuje nadmierna reakcja na bodźce sensoryczne (nadwrażliwość sensoryczna) lub obniżona reaktywność na bodźce (niedobór wrażeń sensorycznych).

W zależności od rodzaju zaburzenia dzieci mają szereg problemów utrudniających im normalne życie, m.in.: problemy z koncentracją uwagi, niezgrabność ruchową, słabe napięcie mięśniowe, zbyt dużą ruchliwość, brak umiejętności planowania sekwencji czynności, problemy z nauką nowych umiejętności ruchowych (np. jazda na rowerze), problemy z nauką czytania, pisania i rysowania, nadwrażliwość na dotyk, hałas i światło.

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej polega na takim stymulowaniu układu nerwowego, aby dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawidłowego odbierania, przetwarzania i odpowiadania na bodźce płynące ze środowiska i ciała. Do terapii wykorzystuje się różnego rodzaju piłki, wałki, materace, platformy, klocki, drabinki, huśtawki, tablice świetlno-dźwiękowe. W przypadku dzieci ze sprzężonymi niepełnosprawnościami jest to najczęściej jedyna forma terapii pozwalająca na bardziej prawidłowe funkcjonowanie zmysłów. Dzięki niej dochodzi do poprawy umiejętności lokomocyjnych, następuje wzmocnienie mięśni, rozwija się poczucie równowagi, szybciej poprawia się technika chodzenia.