"Niechaj ci się wyśni". ECS w Gdańsku szokuje "kolędą" i atakuje żołnierzy strzegących granicy z Białorusią

Zdaniem prezydent Gdańska, Aleksandry Dulkiewicz "kolęda" Europejskiego Centrum Solidarności wzrusza, a nie szokuje.

- Ze wzruszeniem wysłuchałam tej kolędy. Rezonuje i nie pozostawia obojętnym, a jednocześnie niesie nadzieję! Dziękuję Europejskiemu Centrum Solidarności i wszystkim twórcom, szczególnie: Annie Czekanowicz (słowa) i Witosławie Frankowskiej (muzyka), za ten gdański bożonarodzeniowy głos – „Niechaj ci się wyśni” - napisała na swoich mediach społecznościowych prezydent Gdańska.

W trakcie gdańskiej "kolędy" możemy zobaczyć m.in. zdjęcie kota, który rzekomo przybył z imigrantami z Afganistanu, wędrujących imigrantów, a także ciało jednego zmarłego. Te wszystkie obrazy zestawione są z żołnierzami, w tym przypadku litewskimi, którzy na zdjęciu rozkładają zasieki.

Czy okres Świąt Bożonarodzeniowych jest dobrym czasem, aby kolejny raz angażować publiczne instytucje do świadomej lub nie walki z polskim rządem? Czy żołnierze, którzy strzegą swojej granicy powinni być wykorzystywani, jako narzędzie propagandy wpisującej się w narrację reżimu Aleksandra Łukaszenki? Zdecydowanie nie, to jednak Europejskie Centrum Solidarności zdecydowało się na taki krok, co z całą pewnością szokuje, biorąc pod uwagę charakter organizacji, która opublikowała ten materiał.

Krzysztof Wyszkowski, działacz opozycji antykomunistycznej, były doradca m.in. premiera Jana Olszewskiego, a obecnie członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej oraz doradca i asystent Wojewody Pomorskiego, w krótkich słowach podsumował skandaliczną formę prezentacji "kolędy" ECS pisząc, że jest to - Bezwstyd.

Anna Czekanowicz: słowa.

Witosława Frankowska: muzyka.

Julia Nowikowska: śpiew.

"Niechaj ci się wyśni"

"Niech ci się wyśni
lot wysoki gwiazdy,
co biegnie po niebie,
a za oknem w kuchni
szary mruczy kot;
i pies skomle tęsknie,
sen mu mąci w głowie,
wieść się niesie polem,
lasem, na wsi, w mieście,
że dziś cudu noc.
Niechaj ci się przyśni
wędrowiec samotny,
tu, na twoim progu,
stał obcy, zmarznięty,
bo nie ma nikogo,
kto mu miejsca da u stołu;
a za oknem dym się smuży,
tu pospołu siedzą ludzie
i temu, co cudze
imię dają swe.
Niechaj ci się przyśni
to drzewko zielone,
co wniosłeś do domu,
wszyscy teraz bliscy
wokół stołu są.
Niczym gwiazda pierwsza
spadła łza z twych oczu,
ptacy w niebo lecą,
słowo, dobre słowo
ciałem stało się."