Czy nie dlatego, że sama tylko racjonalna argumentacja często okazywałaby się zbyt wątła i trzeba ją podeprzeć albo zastąpić emocjami? Jakiekolwiek są tego powody, przyjmuję na ogół wobec tych widowiskowych pomysłów ostrożną rezerwę. Nie jestem eko.
Ale sprawy, o których czytam od jakiegoś czasu we własnej gazecie, dotyczą jednak czegoś innego niż dramatyczny los rozdeptanego przez żaby porostu. Zaczyna wyglądać to tak, jakbyśmy żyli tu, nie zdając sobie sprawy z tego, że coś w naszym sąsiedztwie niesie ze sobą konkretne zdrowotne zagrożenie.
Gdańsk przeżył kiedyś ciągnącą się przez sam już nie wiem ile lat dyskusję na temat hałdy fosfogipsów w Wiślince. Składowisko powstało w 1972 roku, zostało zamknięte w 2009 roku. Ekspertyzę, która miała wyjaśnić, czy rzeczywiście fosfogipsy zagrażają zdrowiu okolicznych mieszkańców, zlecono w roku 2005. Póki mieliśmy komunę, było oczywiste, że hałda jest nie do ruszenia, bo przemysł liczył się wtedy o wiele bardziej niż człowiek. Ale czemu ze zleceniem tych badań czekano za demokracji aż tyle lat? To prawda, ekspertyza wykazała (choć byli tacy, którzy ją podważali), że stężenia szkodliwych substancji nie były aż tak wielkie, ale ileż to trwało...
W funkcjonowaniu państwowych instytucji, które miałyby nam dziś zapewnić ekologiczne bezpieczeństwo, jest jakaś inercyjna niesprawność. Tak jakby instytucje te były na przyprzążkę. Może tak jest, bo tak patrzy na to opinia publiczna? Może pora to zmienić?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
