Możesz sobie adoptować wybranego kardynała

Dobrze, czyli jak? Żeby głosował na kardynała postępowego i liberalnego czy przeciwnie - konserwatystę? Nie, nic z tych rzeczy. To może, aby był Włochem, albo przeciwnie - nie-Włochem? Nie. Żeby pochodził z Europy czy może z innego kontynentu? Także nie. Żeby był pierwszym czarnoskórym papieżem? Nic podobnego. To może takiego, który zreformuje Kurię Rzymską? Nie, skąd.

No to o co może chodzić? Jak się okazuje - o żadną z tych rzeczy, którymi tak się teraz ekscytuje medialny świat przy okazji konklawe. Modlitwa dotyczy tego, żeby się kardynałowie otworzyli na Ducha Świętego.

Dziwne, prawda?

Przypomnijmy sobie, jak to było ze świętym Piotrem, tak jak to relacjonuje ewangelista Mateusz. Jezus przepytywał swoich uczniów, za kogo jest uważany przez ludzi i przez nich samych. Uczniowie powtarzali różne obiegowe opinie (trochę jak to dzisiejsze mówienie: "będzie Włochem", "będzie Murzynem"). Jedynie Piotr trafnie odgadł, że Jezus jest Mesjaszem. Jak komentuje Mateusz - odgadł nie dlatego, że mu to wyszło z jakichś ludzkich rachunków, tylko dzięki Boskiej podpowiedzi. I wtedy to Piotr usłyszał od Jezusa znane słowa: "Ty jesteś Piotr i na tej skale zbuduję Kościół mój".

Od tamtego czasu nic się nie zmieniło. Bóg wybiera sobie kolejnych następców Piotra, ci kolejni papieże są, jak to się mówi, wikariuszami Boga, czyli z jego wyboru reprezentują go w ziemskim porządku. Wiem, wiem, brzmi to jak lekcja siostry katechetki, no ale tak jest. Tylko czy o tym jeszcze pamiętamy?

Bezprecedensowa rezygnacja Benedykta XVI sprawiła, że papiestwo w przeciętnym odczuciu stało się - bardziej niż to odczuwano dotąd - instytucją z tego świata. Organizatorzy akcji "Adoptuj kardynała" okazali się na to impregnowani, co budzi mój respekt.

[email protected]