Lębork. Matka zarzuciła nauczycielkom znęcanie się nad dziećmi, jednak postępowanie nic nie wykazało. "Oczekuję przeprosin"

26 stycznia br. do Biura Rady Miejskiej w Lęborku wpłynęło pismo podpisanej z imienia i nazwiska matki jednego z przedszkolaków. Matka chłopca twierdziła w skardze, że niepokojące sytuacje miały miejsce od października 2020 r., pisząc wprost o znęcaniu się słownym i psychicznym nad dziećmi przez dwie nauczycielki w Przedszkolu nr 9. Podała nawet paragraf Kodeksu Karnego, pod który miałoby podlegać ich zachowanie. Oprócz Rady Miejskiej pismo zostało rozesłane do Kuratorium Oświaty w Gdańsku, Wydziału Oświaty i Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego w Lęborku, dyrektor Przedszkola nr 9 oraz Biura Rzecznika Praw Dziecka.

Dyrektor przedszkola Ewa Hałas po otrzymaniu 25 stycznia skargi zajęła się wyjaśnieniem sprawy, ale nie znalazła dowodów na zarzucane nauczycielkom czyny. Nie mogąc stwierdzić, czy doszło do naruszenia praw i dobra dziecka, skierowała do wojewody pomorskiego zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez nauczycielki zarzucanych czynów.

Na podstawie wniosku z 8 lutego dyrektor przedszkola Ewy Hałas rzecznik przeprowadził postępowanie. Przesłuchał 17 świadków, w tym 11 rodziców dzieci, przedstawicieli Rady Rodziców, przyjął wyjaśnienia nauczycielek, zapoznał się z dokumentacją. I na tej podstawie ustalił, że zarzuty nie potwierdziły się.

Na przesłuchaniu matka przedszkolaka będąca autorką skargi zeznała, że tylko niektóre zarzuty potwierdził jej syn, a o pozostałych dowiedziała się od rodziców innych dzieci, kiedy zamieściła projekt skargi na portalu społecznościowym. Ponadto miała stwierdzić, że 29 rodziców zapoznało się z treścią skarg, a wielu zgodziło się na jej podpisanie, czego nie potwierdził żaden z przesłuchanych przez rzecznika rodziców.

Żaden z dziesięciu przesłuchiwanych rodziców nie potwierdził, że doszło do znęcania się nad dziećmi. Co więcej, nawet autorka skargi nie potrafiła podać przykładów takiego działania. Rodzice przyznali, że dzieci należy dyscyplinować zgodnie z podstawą programową wychowania przedszkolnego. Potwierdzenia nie znalazł zarzut przeklinania w obecności dzieci, zmuszania dzieci do jedzenia posiłków na stojąco, krzyczenia, ciągnięcia za rękę, a korzystanie z telefonu komórkowego było na potrzeby pracy w grupie.

Co więcej, przed rzecznikiem świadkowie zeznali, że nauczycielka jest lubiana i ceniona przez rodziców i dzieci za zaangażowanie czy sposób organizacji zajęć. Nawet autorka skargi znacząco złagodziła zarzuty stwierdzając, że teraz jej syn lubi chodzić do przedszkola.

Postępowanie umorzono

W tej sytuacji rzecznikowi przy wojewodzie nie pozostało nic innego, jak umorzenie postępowania wobec nauczycielek.

- Postępowania wyjaśniające nie potwierdziły popełnienia czynu uchybiającego godności zawodu nauczyciela lub obowiązkom, o których mowa w art. 6 ustawy Karta Nauczyciela

- brzmi odpowiedź na nasze zapytanie, pod którą podpisał się wojewoda pomorski Dariusz Drelich.

Postanowienie jest prawomocne, bo ani nauczycielki, ani dyrektor przedszkola nie złożyli zażalenia do komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji. Także Rzecznik Praw Dziecka nie wniósł zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowań wyjaśniających. To oznacza, że nie ma przesłanek, żeby sprawa była procedowana przez Komisję Dyscyplinarną dla Nauczycieli przy Wojewodzie Pomorskim.

- Cieszę się, że cała ta machina została uruchomiona, bo to wszystko zostało dokładnie sprawdzone w postępowaniu

- komentuje jedna z dwóch nauczycielek (nazwisko do wiadomości redakcji).

- Rzecznik to jest prokurator, który zabrał głos w naszej zawodowej sprawie. Przecież my mogłyśmy się pozbyć prawa wykonywania zawodu. Cieszę się, że wszystko się wyjaśniło. Kuratorium, wojewoda i Rzecznik Praw Dziecka także zostali o wyniku postępowania zawiadomieni. Zostałam posądzona o takie poważne zarzuty, jak słowne, psychiczne znęcanie się nad dziećmi, gdzie to wszystko nie potwierdziło się, o czym byłam przekonana od samego początku, że nie mam sobie nic do zarzucenia. Czułam się z tym bardzo źle, jak już ta machina ruszyła.

Nauczycielka opowiada o relacjach z autorką skargi.

- Matka chłopca nigdy ze mną nie rozmawiała na żaden temat. Nie widziałam tej osoby w przedszkolu. Nie było jej na pierwszym zebraniu. Informowałam ją tylko przez telefon i smsa o przebiegu zebrania i postanowieniach. Mama nigdy nie zgłosiła się z żadną pretensją, z żadnymi zarzutami wobec mnie.

Zanim jednak doszło do pozytywnego zakończenia, nauczycielki musiały zmierzyć się z tą trudną sytuacją.

- Bardzo to przechorowałyśmy, w szczególności ja. Ostatniego stycznia zmarł mój ojciec jeszcze do tego wszystkiego, więc cała sytuacja była dla mnie bardzo dramatyczna. Bardzo źle się z tym czułam. Bardzo to przeżyłam, włącznie ze zwolnieniem lekarskim, bo nie mogłam się pozbierać. Oddałam serce tym dzieciom. Obserwacja mojego opiekuna stażu czy dyrekcji nie wykazywała żadnych wątpliwości. Nie miałam żadnych uwag, wpisów, nagan. Nie byłyśmy zawieszone, nie było podstaw do odsunięcia mnie od pracy, żadnej przesłanki. Dzieci nie płakały w naszej obecności, a wręcz przytulały się. Z relacji rodziców wiemy, że dzieci ubolewały, jak nas nie było i było zastępstwo w grupie.

Skąd zdaniem nauczycielki wzięła się cała sprawa?

- Myślę, że podłożem było zupełnie co innego

- odpowiada nauczycielka.

- Chodziło o odejście nauczycielek z tej grupy, one pracują już w innych placówkach. Rodzice nie mogli się z tym pogodzić. Zostałyśmy wtedy przyjęte do pracy, nie mieli żadnej opinii o nas jako świeżo zatrudnionych, nie znali nas, a już nas nie chcieli. Zobaczyli nas na pierwszym zebraniu i już wiedzieli, że nie chcą nas, nie dając nam żadnej szansy. I stąd cała burza. Grupka rodziców, która nie chce zmian, nie akceptuje ich. To oczywiście nie wszyscy rodzice. Większość cieszyła się, że przyszłyśmy do tego przedszkola. Dzieci nas bardzo lubią, od samego początku zintegrowały się z nami. Nie było problemu z dziećmi, tylko z ich rodzicami, z ich jakąś niechęcią, z zacietrzewieniem. Z upływem miesięcy był już inny odzew, inna współpraca, większy kontakt z ich strony. Miałam zapytania od innych rodziców, co się dzieje w przedszkolu, a tak naprawdę nic się nie działo. To wszystko kręciło się wokół takiej sytuacji, o której powiedziałam wcześniej. Rodzice na przesłuchaniu mówili wprost, że to nie chodziło o nas. My dostałyśmy rykoszetem. To chodziło o tamte panie, o zmianę pani dyrektor.

Czy ktoś z rodziców przeprosił?

- Tak. Za to, że cicho siedzieli i tak długo nie odzywali się. Że nie wiedzieli, jak bardzo to może się rozpętać. Podejrzewałam, że ten chłopczyk może miał niechęć chodzenia do przedszkola, bo pandemia, bo starsze rodzeństwo zostało w domu, bo być może młodsze się pojawiło. Może trzeba było pójść w tym kierunku? Trzeba było porozmawiać o tym, co dzieje się dzieckiem, udać się do nas pedagogów, do dyrekcji. Większość dzieci ma taką chwilową niechęć, ale to nie jest powód do robienia takich rzeczy. Czworo rodziców rozmawiało ze mną z prawdziwym żalem, że stali z boku i nie zatrzymali tej machiny, przyglądali się. Czuli niesmak. Z pozostałymi nie mamy kontaktu. Nie oczekuje od nich przeprosin, ale ludzkiego podejścia. Nie jestem mściwa, chcę to wyjaśnić.

Przeprosin nauczycielka oczekuje od autorki skargi.

- Będę żądać od tej pani przeprosin. Mam nadzieję, że przeprosi chociaż listownie, listem poleconym indywidualnie, imiennie. Najpierw wystąpię z polubownym wnioskiem, żeby ta pani ustosunkowała się i przeprosiła. Jeśli to uczyni, to odstąpimy od drogi prawnej. Nie będę miała żadnych więcej roszczeń. Od samego początku wiedziałam, że nie mam sobie nic do zarzucenia i to postępowanie to potwierdziło.

Autorka skargi twierdzi, że nie została jeszcze powiadomiona pismem o decyzji rzecznika i wstrzymuje się z komentarzem do czasu zapoznania się z treścią postanowienia.