Zakończony w minioną niedzielę Ladies' Jazz Festival był pierwszym, którego ani jeden koncert nie odbył się w przebudowywanym obecnie Teatrze Muzycznym w Gdyni. Każdy z trzech głównych koncertów imprezy odbywał się w innym miejscu, ale ani poziomowi, ani frekwencji to nie zaszkodziło.
Piątkowy koncert Stacey Kent miał miejsce w sali koncertowej Zarządu Portu Gdynia. Niedawno wyremontowana sala spełniła swoje zadanie, a występ amerykańsko-brytyjskiej wokalistki był najgoręcej oklaskiwanym wydarzeniem tegorocznego programu.
Stacey jest ulubienicą gdyńskiej publiczności, na festiwalu zaśpiewała już po raz trzeci i nic nie wskazuje na to, aby w najbliższych latach miała się przejeść polskim słuchaczom. Tak jak zapowiadano, w repertuarze znalazło się miejsce dla samby i bossa novy, które w ostatnich latach fascynują Stacey szczególnie, choć nie mogło się obyć także bez nieśmiertelnych standardów muzyki amerykańskiej, z których wykonań śpiewaczka zasłynęła na początku swojej kariery. Wspaniałe wyczucie smaku w muzyce, poparte wdziękiem i żelaznym wprost profesjonalizmem, jest czymś, co niezmiennie się sprawdza.
Kulminacyjnym punktem tegorocznego Ladies' Jazz był bez żadnych wątpliwości sobotni koncert Dionne Warwick w Hali Gdynia. Tak wielkiej gwiazdy na tym festiwalu wcześniej nie było, choć przyjechało już kilka naprawdę wybitnych postaci, a tegoroczna edycja była już dziewiąta. Warwick jest jednym z najważniejszych głosów tradycyjnej muzyki pop, pierwszą w pełni zaakceptowaną przez białą publiczność afroamerykańską gwiazdą, obecną na estradach od ponad pół wieku.
Do Gdyni przyjechała pani blisko 73-letnia. Wiek miał swój wpływ na kondycję jej głosu, do tego stopnia, że trudno porównywać śpiew, który było słychać z estrady, z głosem znanym z nieśmiertelnych nagrań. Dysonans też był wyczuwalny w tym sensie, że pulchna, siwowłosa babcia śpiewała uroczo naiwne miłosne piosenki napisane w latach 60. przez kompozytora Burta Bacharacha i autora tekstów Hala Davida specjalnie dla młodej, olśniewająco piękniej dziewczyny.
To fakty, to wszystko było, ale koncert i tak był przeżyciem. Przed występem nie pisano o tym taktownie, ale Dionne od kilku miesięcy jest oficjalnie, w świetle prawa bankrutem, i ta właśnie okoliczność miała największy wpływ na wznowienie aktywności artystycznej. To nie próżność, nie brak samokrytycyzmu, nie chciwość wreszcie, ale prozaiczna konieczność. Jeśli ktoś pomyśli, że sobotni koncert był imprezą łzawą, jest w błędzie. Indywidualność pozostaje indywidualnością, a wielkość wielkością. Organizatorzy ponieśli wielkie ryzyko, ale w moim odczuciu, się ono opłaciło.
Znakomicie festiwal się zakończył. W niedzielę w klubie Ucho wystąpiła Akiko, japońska wokalistka jazzowa, jedna z najbardziej znanych na świecie reprezentantek tamtejszej sceny muzycznej. Filigranowa kobietka w kimonie zaprezentowała program złożony ze standardów jazzowych, japońskich pieśni ludowych i rosyjskich romansów i mimo całego eklektyzmu był to bardzo spójny i przekonujący spektakl, od samego początku, aż po ostatni, drugi bis.
Japońscy artyści wszystko robią z wielkim profesjonalizmem i oddaniem, tak też było w tym przypadku i choć stylistycznie program ocierał się nawet o jazz tradycyjny, był współczesny w każdym calu.
Program festiwalu uzupełniły dwa koncerty towarzyszące w gdyńskim lokalu Cafe&Art "U Muzyk'uff", gdzie zaśpiewały dwie młode wokalistki, Gaba Janusz i Alicja Serowik. Szkolenie nowych kadr na kolejne edycje Ladies' Jazz trwa.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
