Król Kaszubów z Kościerzyny

Hilary Jastak urodził się 3 kwietnia 1914 w Kościerzynie. Był trzynastym dzieckiem spośród szesnaściorga, które urodziły się w rodzinie państwa Marii i Jakuba Jastaków. Jego ojciec był znanym w regionie działaczem społecznym oraz samorządowym, a także wielkim patriotą. Zasiadał w Radzie Miejskiej, a także należał do komitetu budowy kościoła w Kościerzynie. Matka Hilarego Jastaka zmarła, gdy ten miał 7 lat.

Duchowny rozpoczął edukację w 1921 roku w szkole podstawowej, która działała przy Seminarium Nauczycielskim w Kościerzynie. W tym mieście ukończył też pierwszą klasę gimnazjum. Szkołę gimnazjalną kontynuował w Chełmnie w Gimnazjum Męskim im. Kazimierza Jagiellończyka. Po zdaniu egzaminu dojrzałości, co miało miejsce w 1934 roku, Hilary Jastak wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. W 1937 roku przyjął niższe święcenia kapłańskie. Rok 1939 okazał się dramatyczny dla urodzonego w Kościerzynie księdza, ponieważ w tym roku zmarł jego ojciec, a wybuch wojny przerwał jego naukę w seminarium. W pierwszych dniach wojny został wysiedlony wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa.

W początkowym okresie wojny kontynuował naukę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W 1941 roku został wyświęcony na kapłana przez abpa Stanisława Galla. Pierwszą pracą była praca w parafii w Lubani nad Pilicą oraz w Józefowie niedaleko Otwocka. Gdy został przeniesiony do Kamieńczyka nad Bugiem, rozpoczął współpracę z polskim podziemiem, która utrzymywała się do zakończenia działań wojennych. Dodajmy, że w czasie okupacji nauczał w czasie tajnych kompletów religii, łaciny, a także języka niemieckiego.

Po wojnie powrócił do Kościerzyny, a następnie rozpoczął pracę w parafii w Pogódkach niedaleko Skarszew. Później został przeniesiony do Torunia, a dokładnie objął parafię Najświętszej Maryi Panny. Rok po zakończeniu wojny został dyrektorem oddziału Caritas w Gdyni. Na początku 1950 roku, gdy rozpoczął się proces likwidacji Caritasu został aresztowany za tzw.rozpowszechnianie fałszywych informacji. Po dwóch miesiącach został zwolniony, co było efektem porozumień między przedstawicielami polskiego państwa, a Kościołem. Z jego inicjatywy rozpoczęła się budowa nowej świątyni w Gdyni. Stan surowy był gotowy już w 1952 roku, jednak oficjalna uroczystość konsekrowania nowego kościoła miała miejsce dopiero w 1966 roku. Prace zakończyły się na początku lat 80. XX wieku, kiedy to doprowadzono do zawieszenia dzwonu. Gdy w grudniu 1970 roku doszło do masakry robotników na polskim Wybrzeżu, ks. Hilary Jastak był organizatorem pomocy dla poszkodowanych oraz potrzebujących rodzin.

W tym czasie gromadził szczegółowej informacje na temat ofiar komunistycznego mordu. Warto też wspomnieć, że Hilary Jastak zrelacjonował wydarzenia grudniowe w Gdyni w specjalnym liście do prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 70. wspierał też powstającą w tym czasie opozycję, a z jej przedstawicielami utrzymywał ścisłą współpracę . W sierpniu 1980 roku odprawił mszę w Stoczni im. Komuny Paryskiej, a także poparł żądania strajkujących robotników. Po sierpniowym zrywie duchowny zaangażował się w prace Komitetu Budowy Ofiar Grudnia 1970 r. Pomimo tego, że w połowie lat 80. XX wieku przeszedł na emeryturę, nie zaprzestał swojej działalności, której celem było wspieranie opozycji. Po zmianach ustrojowych, do których doszło w Polsce na przełomie lat 80. i 90. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gdyni. W 1999 na taki sam krok zdecydowały się władze jego rodzinnego miasta. Warto też podkreślić, że w okresie swojej pracy zawsze podkreślał swoje kaszubskie korzenie. Pielęgnował kaszubską tradycję oraz historię regionu. Dowodem może być jego inicjatywa zorganizowania głośnych obchodów 100 rocznicy urodzin kaszubskiego działacza Antoniego Abrahama, które miały miejsce w 1969 roku. Dlatego też był nazywany Królem Kaszubów.

Władze Kościerzyny podjęły decyzję o nadaniu ks. Hilaremu Jastakowi tytułu Honorowego Obywatela Kościerzyny podczas sesji, która miała miejsce 22 grudnia 1999 roku. W uzasadnieniu podkreślono, że jest to wyraz uznania jego dokonań jako kapłana i człowieka, zawsze czułego na potrzeby bliźniego. Król Kaszubów zmarł 17 stycznia 2000 roku w Gdyni.