Konie sportowe drogie jak bolidy Formuły 1

Dlaczego podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie żaden Polak nie wystartuje w skokach przez przeszkody?
Nikomu z naszych zawodników nie udało się zdobyć kwalifikacji w tej konkurencji. Polskie jeździectwo podczas najbliższych igrzysk reprezentowane będzie przez jedną osobę w konkurencji WKKW i jedną w ujeżdżeniu.

To smutne, bo właśnie w skokach mamy piękne tradycje - złoty medal Jana Kowalczyka w 1980 roku.
Czasy się zmieniły. Koszty udziału pary koń-jeździec w igrzyskach olimpijskich są dziś porównywalne z samochodową Formułą 1. Wysokiej klasy koń, na którym można wywalczyć kwalifikację, kosztuje 5 milionów dolarów, a jeden do startu na tej rangi imprezie nie wystarczy. Najlepsi na świecie zawodnicy dysponują większą liczbą koni.

Problem polskich skoków dotyczy jedynie braku bardzo dobrych koni, czy również jeźdźców i trenerów?
To problem złożony, ale najważniejsze są konie. W Polsce ponad 70 procent koni sportowych pochodzi z zagranicznych hodowli. Naiwnością jednak jest myślenie, że nasi zagraniczni konkurenci sprzedadzą nam za średnie pieniądze swoje najlepsze konie. Oni też chcą wygrywać konkursy i te zostawiają dla siebie. Trenerzy w szkoleniu też odgrywają bardzo istotną rolę, ale rodzice wolą sami trenować swoje dzieci, niż wydawać pieniądze na dobrych trenerów.

Co się stało z polską hodowlą koni?
W czasach realnego socjalizmu została przestawiona na hodowlę koni rolniczych. Odbudowanie zaniechanej hodowli koni sportowych wymaga około 20-30 lat. Ten okres jeszcze nie minął.

I nie ma nadziei na szybszy postęp polskich skoków?
Tę nadzieję pokładam w coraz lepszej infrastrukturze, która w naszym kraju rozszerza się głównie dzięki prywatnym hodowlom. Dostępne jest też nasienie wybitnych ogierów. Są więc szanse, że w niezbyt odległej przyszłości Grzegorz Kubiak lub inny polski zawodnik w rywalizacji Pucharu Świata wybije się ponad czwartą dziesiątkę.