Jazz Jantar 2012 w Gdańsku. Festiwal z dobrą marką

Ma wyrazisty program, którego największą zaletą jest unikanie taniej muzyki rozrywkowej korzystającej z nobilitującej jazzowej etykietki, przy równoczesnym otwarciu na nowości i formy rozszerzające obszary jazzu w kierunku muzyki elektronicznej, współczesnej kameralistyki czy rocka.

Oczywiście dominuje szeroko pojęty jazz głównego nurtu, a zapraszani są artyści i lokalni, i znani na skalę kraju, i europejscy, i światowi. Ponad dwadzieścia głównych koncertów, trzy tygodnie trwania, rozmaitość stylistyk i dbanie o wysoki poziom czynią z gdańskiego festiwalu doroczną okazję, na którą warto czekać i zbroić się na nią emocjonalnie i finansowo.

Mocna pozycja Jazz Jantar nie oznacza jedynie zainteresowania fanów (to już przecież bardzo dużo), lecz także wzmacnia u artystów z najwyższych poziomów chęć zagrania w Gdańsku. Właśnie dlatego ozdobą programu w zeszłym roku był zespół Branforda Marsalisa, a w bieżącym zespół trębacza Terence'a Blancharda oraz saksofonista Joshua Redman i pianista Brad Mehldau w duecie.

To już nawet nie pierwsza liga, to absolutna ekstraklasa - muzycy z olbrzymim już dorobkiem i mocarstwową pozycją na rynku, ale przy tym u szczytu sławy i mocy twórczych. Blanchard grał prawie na samym początku, duet festiwal zamykał, pomiędzy nimi znalazła się masa wartościowej, interesującej i po prostu pięknej muzyki.

Oprócz sprowadzania słynnych muzyków z zagranicy - oprócz Amerykanów, byli to jeszcze Masayoshi Fujita z Janem Jelinkiem i Dan Berglund na czele nowego zespołu Tonbruket - Jazz Jantar wzorcowo spełnia swoją rolę okna wystawowego muzyki powstającej w środowisku pomorskim. Tu trzeba wymienić Ensemble Piccolo pianisty Leszka Kułakowskiego, Dominik Bukowski/Joonatan Rautio Quartet, Wojtek Mazolewski Trio w Kwartecie feat. Dennis Gonzalez, Ircha Clarinet Quartet Mikołaja Trzaski, Jazz Out Tymona Tymańskiego, Piotr Mania Trio, A'FreaK-aN Project Wojtka Staroniewicza.

Panorama imponująca, a trzeba dodać jeszcze Pomorzan Sławka Jaskułke i Michała Barańskiego w zespole Zbigniewa Namysłowskiego. Dzięki temu nie tylko miejscowi, ale także muzycy z bliska i z daleka, agenci koncertowi i recenzenci wiedzą dokładnie, co w nadmorskiej, jazzowej trawie piszczy. A piszczy!!! Najciekawiej chyba u Mazolewskiego i Trzaski.

Osobiście najlepiej będę wspominał właśnie Amerykanów, Trzaskę , Mazolewskiego i Piotra Manię, którzy pokazali, że i awangardę, i mainstream gra się u nas na najwyższym poziomie. Pewnym rozczarowaniem festiwalu był za to Dan Berglund. Szwedzki kontrabasista, który przez kilkanaście lat był członkiem nieodżałowanego Esbjoern Svensson Trio, pojawił się z nowym projektem, który dość obiecująco przedstawiał się na niedawno wydanej debiutanckiej płycie, za to nie był w stanie odtworzyć tej muzyki na koncercie.

Dostaliśmy kota w worku, ale biorąc pod uwagę wielkość festiwalu, takie wpadki są nie do uniknięcia, wpisane w samą istotę rzeczy.

Bajkowy po prostu koncert Redmana i Mehldaua pozostawił jazzfanów w Trójmieście w oczekiwaniu na Jazz Jantar 2011. Może on dość istotnie różnić się od kilku poprzednich, ponieważ Jazz Jantar 2010 był ostatnim przygotowywanym od strony programowej przez Borysa Kossakowskiego.

Osoba nowego kuratora lub grupy kuratorów może nie oznaczać całkowitej rewolucji, ale może przynieść spore zmiany, więc oczekiwanie będzie podszyte niejakim napięciem. Nie ma sensu jednak martwić się na zapas - do następnej edycji zostało całe jedenaście miesięcy, a pierwszych wieści o przewidywaniach można się spodziewać dopiero wiosną.