Jasnowidz z Człuchowa, Krzysztof Jackowski odpowiada na listy [PRZEPOWIEDNIE DLA CZYTELNIKÓW]

Sylwia W.: - Obaj moi synowie są już od kilku lat żonaci, ale niestety ich małżeństwa są bezdzietne. Jestem przekonana, że nie jest to kwestia wyboru, ale istnieją jakieś naturalne przeszkody. Czy ta sytuacja ulegnie zmianie, czy te małżeństwa będą mieć dzieci? Proszę też coś powiedzieć na temat przyszłości tych związków, co je czeka?

Krzysztof Jackowski: - Patrząc na wspólne zdjęcie obu tych małżeństw, doznałem silnego poczucia, że jednemu z nich zagraża jakieś poważne niebezpieczeństwo. Nie potrafię powiedzieć, któremu z nich, ani też dokładnie sprecyzować, na czym ono polega. Sądzę że jeśli by Pani przysłała osobne zdjęcia, to mógłbym coś więcej powiedzieć. Mam takie odczucie, że oba małżeństwa są dobrze dobrane i trwałe. Synowa brunetka urodzi syna, natomiast co do drugiego małżeństwa - to nie potrafię powiedzieć, czy będzie ono miało potomstwo. Koniecznie musiałbym mieć osobne zdjęcia tych małżeństw.

Iwona M.: - Bardzo proszę o przekazanie Panu Krzysztofowi Jackowskiemu zdjęcia mojego syna w celu uzyskania odpowiedzi co do jego przyszłości. Wraz z mężem jesteśmy bardzo zaniepokojeni skutkami jego wcześniejszych, jak i obecnych decyzji, a także brakiem realnych planów na przyszłość, co ma negatywny wpływ na jego stan emocjonalny.

Zastanawiamy się, co jest powodem takiego zachowania. W naszej ocenie syn okazuje negatywny stosunek do rzeczywistości i brak wiary w siebie. Z jakiegoś powodu nie jest mu łatwo, obawiamy się o niego i o jego przyszłość. Bardzo liczę na odpowiedź, za którą już teraz serdecznie dziękuję.

Krzysztof Jackowski: - Ja uważam, że Pani bardzo uogólnia sprawy, które wymienia w tym zapytaniu o przyszłość syna. On miał do czegoś zapał, coś chciał zrobić, ale te jego działania w tym kierunku skończyły się przykrym niepowodzeniem, długami. Bardzo się zraził i stracił chęć działania. To zdolny, mądry chłopak, ale całkowicie pozbawiony inwencji, chęci szukania jakiegoś kierunku działania.

Pani pisze do mnie z nadzieją, że ja wskażę mu odpowiedni kierunek działania. A ja uważam, że trafna mobilizacja może i powinna wypłynąć z waszej strony. Postarajcie się znaleźć dla niego jakiś kierunek, zainspirujcie do działania. To jest możliwe, żyjecie obok siebie, znacie się nawzajem bardzo dobrze, spróbujcie mu mądrze doradzić. Jeśli nie, to dopiero za 4 - 5 lat syn sam podejmie jakieś kroki, będą się wiązały z jego wyjazdem za granicę. Uważam, że korzystniej dla was wszystkich by było, gdyby on został i znalazł dla siebie jakieś pole działania w kraju.