Hamlet był kobietą

Książę Hamlet jest tu postacią drugiego planu. Jego śmierć to tak błahy incydent, że w końcówce słyszymy o niej tylko z nagrania, puszczonego z offu. Za to wstrząsający mord na Ofelii, ordynarnie utopionej w wannie, rozgrywa się na naszych oczach w rozciągniętej do niemożliwości scenie. W dodatku reżyser zapala wtedy światła na widowni, tak jakby chciała nam powiedzieć: wy też bierzecie w tym udział.

Hamlet jest dla Pęcikiewicz niedojrzałym chłopcem, który czaszką Yoricka bawi się jak futbolówką. O tym, że jego ojciec został zamordowany, dowiaduje się w pierwszej scenie, od Horacja, a nie od wątpliwej wiarygodności zjawy. I - nic właściwie nie robi. Brak mu zdecydowania? Nie ten problem.

Hamlet chciałby najpierw, żeby jego matka i stryj byli, że tak powiem, na odpowiednio monarszym poziomie, tak by zamordowanie Klaudiusza odpowiadało ohydzie zbrodni, popełnionej na królu Hamlecie. Starczy jednej sceny między Gertrudą i Klaudiuszem, w której matka Hamleta, zalecając się do swojego kochanka, chodzi na czworakach po stole i gdacze jak kura, żeby zrozumieć, że z takimi figurami jakakolwiek szekspirowska tragedia nie jest możliwa. Hamlet w scenie rozmowy z matką niemal gwałci Gertrudę, żeby dotarła do niej miara zła, jakie popełniła. Ale - głos sumienia, czy w niej, czy w Klaudiuszu odezwać się może tylko na chwilę, z offu.

Świat wyszedł z formy, skundlił się, tragedia nie jest dziś w nim możliwa - to najciekawsza dla mnie myśl tego spektaklu. Dalej jest już trochę gorzej. Pęcikiewicz chce mnie chyba przekonać, że skundlił się świat stworzony przez mężczyzn.

Los Ofelii, ofiar tego świata, nawet jeśli przedstawiany jest w ironicznym cudzysłowie, nosi jednak w sobie jakiś patos. Teza, że świat mężczyzn ma w sobie gen bezduszności i przemocy, a kobiecy - wrażliwości i niewinnności, zgadza się może z modnymi teoriami na ten temat, ale nie zgadza się z moim całożyciowym doświadczeniem, więc nigdy nie brałem jej sobie zbytnio do serca.

"Hamlet" w swojej konwencji szokowania przypomina trochę inną Szekspirowską realizację Pęcikiewicz - świetnego "Tytusa Andronikusa" w gdańskim teatrze Wybrzeże. Nie tak co prawda spójny, pokazuje jednak to, co jest sednem gdańskiego festiwalu: poprzez Szekspira ciekawie rozmawia się o naszych czasach.

Program Festiwalu

Środa 6 sierpnia
Godz. 17.00 Scena Kameralna Teatru Muzycznego w Gdyni. "Szekspir - Próby. Interpretacje młodych". Bilety 10-15 zł.
Godz. 17.00 Park Kolibki w Gdyni. "Romeo i Julia" Szekspirowski Teatr Globe. Bilety 15-30 zł.
Godz. 18.00 Duża Scena Teatr Wybrzeże w Gdańsku "Hamletmachine" Teatru Odeon z Rumunii. Bilety 30-50 zł.
Godz. 20.00 Scena Malarnia Teatru Wybrzeże w Gdańsku "Hamlet" Teatru Replika z Hiszpanii. Bilety 25-40 zł.
Godz. 20.00 Scena Kameralna w Sopocie Szekspir Solo "Ofelia" Teatru Młodego Widza z Armenii i "Ryszard po Ryszardzie" Teatru w Koszyku z Ukrainy. Bilety 15-30 zł.
Godz. 20.00 Teatr Muzyczny w Gdyni "Miarka za miarkę" Teatru Narodowego z Crajovej z Rumunii. Bilety 30-50 zł.
Godz. 23.00 "Igrając z Burzą" Teatru Lustra Strona Druga z Gdańska i teatru Bare Feet z Zambii.

Czwartek 7 sierpnia
Godz. 17.00 Scena Kameralna Teatru Muzycznego w Gdyni. "Szekspir - Próby. Interpretacje młodych".
Godz. 20.00 Teatr Muzyczny w Gdyni "Miarka za miarkę" Teatru Narodowego z Crajovej.
Godz. 17.00 Park Kolibki w Gdyni. "Romeo i Julia" Szekspirowski Teatr Globe.
Godz. 20.00 Duża Scena Teatru Wybrzeże w Gdańsku "Burza" Teatru Narodowego z Poznania. Bilety 45-70 zł.