Wszyscy znajomi, z którymi rozmawiałem podczas dwóch dni plenerowych koncertów w Parku Kolibki, nieodmiennie zwracali uwagę na jedną specyficzną cechę Globaltiki - nie ma w Trójmieście drugiej imprezy muzycznej skierowanej nominalnie do dorosłych, na której byłoby tyle dzieci.
Pisząc "dzieci", mam na myśli melomanów od roku zero do 10-12 lat. Najwidoczniej w Globaltice jest coś, co mówi rodzicom, że ich pociechy nie dość, że będą bezpieczne, to jeszcze będą się znakomicie bawić. Fundacja Liberty organizująca festiwal zadbała o rozrywki dla najmłodszych - zajęcia warsztatowe i zabawy, które rozpoczynały się jeszcze przed koncertami i trwały także podczas nich.
Najmłodsi brali udział w tych działaniach z zapałem, ale najważniejsze było to, że także słuchali muzyki i tańczyli do niej. Widzieli na estradzie muzyków o różnych kolorach skóry, słuchali dźwięków, których nie można usłyszeć w żadnej popularnej rozgłośni radiowej, nasiąkali różnorodnością świata. Jeden, kilkudniowy festiwal robi o wiele więcej na polu przepędzenia zaściankowości i ksenofobii z Polski niż którakolwiek, najlepiej nawet wymyślona i przeprowadzona kampania informacyjno-edukacyjna oparta na słowie, nawet najsłuszniejszym.
Dzieci jest na Globaltice coraz więcej, część najmłodszej populacji należy do tych słuchaczy Globaltiki, którzy na pierwsze edycje imprezy, w połowie poprzedniego dziesięciolecia, przychodzili jako studenci czy licealiści. Festiwal może być więc spokojny o swoją publiczność, tym bardziej, że słuchacze po pięćdziesiątce odwiedzają Park Kolibki równie chętnie, co ci młodsi i najmłodsi. Ma to pewne konsekwencje w doborze muzyki, brzmiącej w przypadku niektórych zespołów dość biesiadnie, ale miłości korzennego folku i etno też mają w programie wielkie chwile dla siebie.
Na Globaltice jednak, jak w życiu, szczęście przeplata się ze smutkiem i nieszczęściem. W piątek dotarła wiadomość, że nie wystąpi planowany na gwiazdę sobotniego wieczoru serbski zespół Kal. W ostatniej chwili przed przyjazdem do Polski jego lider Dragan Ristić przeszedł ciężki wylew , który całkowicie wykluczył występ Kal na gdyńskim festiwalu. Draganowi życzymy z całego serca szybkiego i całkowitego powrotu do zdrowia!
Jeśli mowa o muzyce źródeł, to najwięcej do posłuchania było na czwartkowym, kameralnym koncercie w parkowej Starej Wozowni. Punkty programu były dwa, Adurahman Surizehi & Nafees Irfan z Pakistanu oraz Buba Kuyateh z Gambii. Tradycyjne instrumenty, w przypadku Pakistańczyków benju i tabli, a Gambijczyka kory i transowa, skłaniająca do konteplacji muzyka, zrobiły wielkie wrażenie na tych słuchaczach, którzy szukają mistrzostwa wykonania i muzycznej ponadczasowości.
Podróżą w nieznany muzyczny świat był także koncert Gruzinów z zespołu Cheveneburebi na głównej scenie w piątek. Gruziński folk oparty jest na niestosowanych już w muzyce Zachodu skalach greckich, a wspaniałe harmonie wokalne pięciu śpiewaków i częściowo tradycyjne instrumentarium, na czele z chonguri i panduri, prowadziły słuchaczy w nieznane.
Dla mnie osobiście najmocniejszymi punktami programu były dwa koncerty muzyki tanecznej - portorykańskiej salsy w wykonaniu Bio Ritmo w piątek i kongijskiej rumby w wersji Mose Fan Fan & Somo Somo w sobotę. Oba gatunki są rozwijającymi się od kilkudziesięciu lat krzyżówkami miejscowych rytmów i brzmień z wpływami muzyki Zachodu. I salsa i rumba przyjechały do Gdyni w najlepszym gatunku.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
