Bardzo rzadkie pustynne koty urodziły się w gdańskim zoo. To wielki sukces, bo to gatunek ginący na wolności. Zdjęcia

W gdańskim zoo urodziły się pustynne koty, które mają wielkie uszy i owłosione podeszwy łap

- Historia tych narodzin ma pewne humorystyczne zabarwienie - opowiada dyrektor Michał Targowski. I przypomina, że od kilku lat mieli w zoo dwa koty pustynne. Obaj byli samcami i to już w nie najmłodszym wieku. Ogród zoologiczny w Gdańsku czekał jednak cierpliwie na samicę.

Czekając na samicę, sprawdzono zdolność reprodukcyjną naszych samców. Okazało się, że jeden jest już niepłodny ale drugi... jeszcze może.

Koordynator hodowlany, który występuje w przypadku gatunków zagrożonych wyginięciem przyznał gdańskiemu ogrodowi samiczkę, z zastrzeżeniem, że jeśli w ciągu roku nie zajdzie w ciążę, to trzeba będzie zmienić samca. Bo gdański kandydat na ojca miał powyżej 10 lat, czyli osiągnął wiek seniorski. I kiedy już myślano o zmianie samca, nagle samicy zaczął rosnąć brzuch.

Rodzicami kocich maluchów są 2-letnia Maolie, na którą pieszczotliwie mówi się Moli oraz 14-letni Abu. Można powiedzieć, że to prawdziwy, koci zuch, bo najstarszy z ojców w gronie osobników mieszkających w europejskich zoo.

Opiekunowie kotów pustynnych Anna Gembiak i Kamil Dolecki opowiadają, że: Maolie to znakomita matka. mimo, że to jej pierwszy miot, jest bardzo opiekuńcza i asekuracyjna w stosunku do dzieci. Chętnie daje się wciągać do wspólnej zabawy. I troskliwie o nie dba.

Koty pustynne (dawna nazwa gatunku: to kot arabski), zamieszkują piaszczyste tereny Afryki i południowo-zachodniej Azji. Potrafią ze zdumiewającą szybkością kopać nory w piasku, które służą im za schronienie. Zakres temperatur, w których mogą przetrwać jest imponujący: od – 5 ştopni C do +52 ştopni C. Przystosowaniem do kontaktu z gorącym piaskiem są owłosione podeszwy łap. Duże uszy doskonale wychwytują najmniejszy szmer, pochodzący od ukrywającej się zdobyczy. Piaskowy kolor sierści sprawia, że są nie do zauważenia w naturze. Efekt potęguje zamykanie oczu, gdy czują się zagrożone czyjąś obecnością. Są nieustraszone w walce z jadowitymi wężami. Niestety działalność człowieka przyczynia się do zmniejszania liczebności kota pustynnego w naturze. Dlatego tak ważna jest ochrona i hodowla tych zwierząt w ogrodach zoologicznych. Objęte są programem EEP.